Η μεγαλύτερη επιτυχία των "άλλων" είναι ότι διαλύσαμε μόνοι μας το πολιτικό σύστημα μέσα από ιδεολογήματα συνωμοσίας και ψεκασμού

Σε μια όντως πρωτόγνωρη για την ελληνικά δεδομένα 5ετία πίεσης και πολλαπλών σοκ που υπέστη η ελληνική κοινωνία. αν θελήσουμε να εξετάσουμε με όρους "εμείς" (Ελλάδα) και οι "άλλοι" (εκφραστές της σκληρής οικονομικής λιτότητας) τότε δυστυχώς έχουμε υποστεί μια πολύ σοβαρή ήττα. Ήττα που επικυρώθηκε τις τελευταίες ώρες και είναι, ίσως, πολύ πιο σημαντική ακόμα κι από το αν θα έχουμε έξοδο από την ευρωζώνη ή όχι.

Κατορθώσαμε χρησιμοποιώντας κάθε είδους συνωμοσιολογία, από το ότι θα μας έδιναν χρήματα οι Ρώσοι και οι Κινέζοι που δεν τα πήραμε τελικά ποτέ, μέχρι … ότι μας ψεκάζουν.

Τον πρώτο που προσπάθησε να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, τον ονομάσαμε προδότη γρήγορα -γρήγορα και ξεμπερδέψαμε Ήταν εύκολο, ήταν η πρώτη μας εμπειρία. Αμφισβητήσαμε το... "μπουρδέλο τη βουλή" που έπρεπε να καεί (άσχετα αν μέσα σ αυτή βρισκόταν Βουλευτές από όλα τα κόμματα, που είχαν εξυπηρετήσει πολλούς από εκείνους που ήθελαν τότε να τους κάψουν).

Αφού έφυγε ο πρώτος που τόλμησε να μιλά και με τους κακούς Αμερικάνους, παρότι σήμερα θεωρούμε επιτυχία να παρεμβαίνει ο Ομπάμα στις διαπραγματεύσεις, ήρθε ο δεύτερος, ο καθαρός τεχνοκράτης τον οποίο, εκ των προτέρων, θέλαμε να έχει περιορισμένο χρόνο θητείας για να έρθει ο επόμενος. 

Καταφέραμε έτσι μέσα σε δυο χρόνια να αλλάξουμε  2 πρωθυπουργούς και  δυο κυβερνήσεις με συμμετοχή 3 κομμάτων.

Ακολούθησε άλλη μια κυβέρνηση με νέο Πρωθυπουργό και 3 συγκυβερνήτες  ... που τελικά έμειναν δυο. Αυτός κράτησε λίγο περισσότερο, αλλά καθώς κρίναμε ότι και αυτός εξυπηρετούσε τους "άλλους" και  η συγκυβέρνηση πήγαινε...... "στα τέσσερα". Έφυγαν και αυτοί.

Τελικά, το 5 έτος από το ξέσπασμα της κρίσης βρήκε δυο νέα κόμματα στην κυβέρνηση και έναν ακόμη νέο Πρωθυπουργό.

6 διαφορετικά κόμματα συμμετείχαν στις κυβερνήσεις των 5 ετών. 4 Πρωθυπουργοί.  

Δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς το μέλλον των "συγκυβερνώντων " Τσίπρα και Καμμένου.

Αλλά σίγουρα, δεν θα είναι λίγοι οι μέχρι πρότινος υποστηρικτές που θα τους επιτεθούν με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία, που επί 5 χρόνια μεγαλουργεί στη χώρα. Τη θεωρία της συνωμοσίας, της προδοσίας και του ψεκασμού.

Σίγουρα στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αλλά, στην πολιτική ισχύει ότι και στον αθλητισμό, όπου αν μια ομάδα δεν έχει "πάγκο",  δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τους "άλλους". Και εμείς κατορθώσαμε να διαλύσουμε όχι μόνο τον "πάγκο" μας, αλλά την ίδια την ομάδα. Και αυτή είναι η "επιτυχία" των άλλων και η αποτυχία η "δική μας".

«ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ»