H εμμονή της Coco Chanel με τη σουίτα 302 του Ritz και η σχέση της με τους Ναζί

Πηγή δημοσίευσης : www.womantoc.gr

1 Σεπτεμβρίου 1939. Ο γερμανικός στρατός εισβάλει στην Πολωνία. Δύο μέρες αργότερα η Γαλλία και η Αγγλία κηρύττουν πόλεμο στη Γερμανία, δίνοντας το σύνθημα για το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Άμεσα σχεδόν η πιο διάσημη σχεδιάστρια ρούχων στον κόσμο, η Gabrielle Bonheur "Coco" Chanel, ανακοινώνει το κλείσιμο όλων των καταστημάτων της στο Παρίσι, αφήνοντας άνεργες περίπου 3.000 γυναίκες, σε μία εποχή που είχαν περισσότερο από ποτέ ανάγκη για δουλειά. 

Η δικαιολογία πίσω από αυτή την ξαφνική απόφαση ήταν ότι εκείνη δεν ήταν «η κατάλληλη περίοδος για να ασχοληθούμε με τη μόδα». Με τις επιχειρήσεις της σε πλήρη αδράνεια η Coco Chanel είχε στη διάθεση της όλο τον χρόνο να ασχοληθεί με πολιτικά

θέματα. Το προς το ποιου το όφελος λειτούργησε η έντονη δράση της παραμένει μέχρι σήμερα ζήτημα αμφιλεγόμενο.

Τον Ιούνιο του 1940 τα γερμανικά στρατεύματα επικρατούν στη Μάχη της Γαλλίας και οι Ναζί καταλαμβάνουν το Παρίσι. Κι ενώ μία ολόκληρη γαλλική πρωτεύουσα «παραπατούσε» ζαλισμένα ανάμεσα στην εξαθλίωση και την πείνα, η Coco Chanel συνέχιζε να ζει μέσα στην πολυτέλεια και τις ανέσεις, σε ένα από τα πιο εμβληματικά κτήρια του Παρισιού, εκεί όπου επέλεξαν να εγκατασταθούν τα υψηλότερα στελέχη της γερμανικής ηγεσίας. Το ξενοδοχείο Ritz στο νούμερο 15 της περίφημης Place Vendôme. Ανάμεσα στους γείτονες της σχεδιάστριας στο διάσημο ξενοδοχείο και οι Hermann Goering και Joseph Goebbls, στενότατοι και πολύ έμπιστοι συνεργάτες του ίδιου του Hilter.

Από νωρίς η Chanel φρόντισε να γίνει γνωστό στο νέο κοινωνικό της κύκλο η βαθιά της πεποίθηση ότι οι Εβραίοι είναι για την Ευρώπη απειλή αντίστοιχα «βαριά» και σοβαρή με εκείνη των Μπολσεβίκων. Έτσι, εκμεταλλευόμενη την στενή της σχέση με τα πιο υψηλά στελέχη του ναζιστικού καθεστώτος, αλλά και την ερωτική σχέση που είχε αναπτύξει με τον Γερμανό αριστοκράτη Gunther von Dincklage, απέκτησε πρόσβαση σε μεγάλες περιουσίες Εβραίων επιχειρηματιών (οι οποίες είχαν ήδη περάσει αυτόματα στα χέρια των ναζί μετά την επικράτηση τους στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης), και χρηματοδότησε με αυτές τα νέα επαγγελματικά της οράματα. Ανάμεσα τους και το ολοκαίνουργιο άρωμα Chanel No. 5, το θρυλικό και πολύ χαρακτηριστικό μπουκαλάκι του οποίου σχεδιάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορική σουίτα με το νούμερο 302. Με θέα την πανέμορφη Place Vendôme.

H ιστορία από αυτό το σημείο και πέρα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. Μία από τις επικρατέστερες θεωρίες θέλουν τη Coco να εξελίσσεται από απλή ευνοούμενη σε πραγματική πράκτορα των Ναζί με την κωδική ονομασία Abwehr Agent 7124 ή απλά “Westminster”, ενώ μία άλλη την θέλει να παίζει το παιχνίδι σε διπλό ταμπλό, λειτουργώντας, κάτω από άκρα μυστικότητα, προς όφελος των Συμμαχικών Δυνάμεων κι ότι ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν φυλακίστηκε, αλλά ούτε και αποκηρύχτηκε από την Γαλλική εξουσία μετά την λήξη του πολέμου.
Από την άλλη, Γάλλοι ιστορικοί απλώς εξηγούν ότι η συνείδηση της Γαλλικής κοινωνίας δεν ήταν σε καμία περίπτωση έτοιμη να δεχθεί την αποκαθήλωση μίας τόσο εμβληματικής και σπουδαίας προσωπικότητας, ισότιμης και την λάμψη και την ομορφιά της μόδας της ίδιας. Και ότι αυτή είναι η πραγματική αιτία που η σκοτεινή και εχθρική δράση της διάσημης σχεδιάστριας πέρασε «στα ψηλά». Το 1944 άλλωστε η Chanel παρουσιάστηκε πράγματι μπροστά στο Ανώτερο Γαλλικό Δικαστήριο και αντιμετώπισε βαριές κατηγορίες για κατασκοπική δράση, αλλά αφέθηκε ελεύθερη λόγω ελλιπών αποδεικτικών στοιχείων, κάτω από μία μυστηριώδη και ασαφή διαδικασία πολιτικών ερευνών.

Στις 25 Αυγούστου του 1944 oι Ναζί βλέπουν τις δυνάμεις τους να υποχωρούν στα περισσότερα σημεία της Ευρώπης και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το Παρίσι, το οποίο καλωσορίζει μία νέα εποχή μεταπολεμικής απελευθέρωσης. Στο πολυτελές, πεντάστερο ξενοδοχείο Ritz ξημερώνει μία νέα ημέρα, τελείως διαφορετική από τις εκατοντάδες που προηγήθηκαν. Ένα πράγμα μόνο μένει σταθερό και αμετάβλητο. Η παντοτινή παρουσία της Coco Chanel στην σουίτα με τον αριθμό 302. Εκεί όπου έζησε μέχρι τον θάνατο της το 1971. Τα όσα συνέβησαν πραγματικά στους τοίχους αυτού του ιστορικού δωματίου, το οποίο μετά την ριζική ανακαίνιση του ξενοδοχείου του 2015, φέρει και επίσημα πλέον το όνομα της, θα παραμένουν πιθανόν για πάντα μυστήριο. Και γι αυτό είναι άλλωστε τόσο μυθικά γοητευτικά.