Η εικόνα της Α' Οικουμενικής Σύνοδου ταξιδεύει στην Γερμανία

Ο χριστιανικός κόσμος, φέτος, εορτάζει τα 1700 χρόνια από την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο στην ιστορία της Εκκλησίας, που πραγματοποιήθηκε στη Νίκαια, τη σημερινή Ιζνίκ, το 325.

Θεωρείται η πιο σπουδαία Σύνοδο σε ολόκληρη την ιστορία της Εκκλησίας

Η εικόνα αποδίδει την Α' Οικουμενική Σύνοδο, η οποία συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Μεγάλο Κωνσταντίνο το 325μ.Χ. και έλαβε μέρος στη Νίκαια της Βιθυνίας με παρουσία πλήθους επισκόπων.

Α' Οικουμενική Σύνοδος ή Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας αποκαλείται η εκκλησιαστική σύνοδος, που διενεργήθηκε το 325 στη Νίκαια της Βιθυνίας και συγκλήθηκε από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο, με σκοπό την αποκατάσταση της ειρήνης στα εκκλησιαστικά ζητήματα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο κύριος στόχος σύγκλησης της συνόδου ήταν «η καταδίκη του Αρειανισμού και η θετική διατύπωσις της ορθοδόξου δογματικής διδασκαλίας περί του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος»

Η άμεση αιτία της Συνόδου

Ένας ιερέας από την Αλεξάνδρεια, ονόματι Άρειος, προκειμένου, κατά τη γνώμη του, να προασπίσει  τη μοναδικότητα του Θεού, κήρυττε ότι ο Λόγος ή ο Υιός δεν μπορούσε να είναι Θεός (ως εκ τούτου ο Χριστός), αλλά ένα δημιούργημα του Θεού, ένας Δημιουργός που ο Θεός χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει τον κόσμο. Αυτή η διδασκαλία είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο, πρώτα στην Αλεξάνδρεια και στη συνέχεια στην Παλαιστίνη. Παρόλο που οι χριστιανοί αποτελούσαν εκείνη την εποχή μόνο το ήμισυ του πληθυσμού της αυτοκρατορίας, η ειρήνη κινδύνευε σοβαρά, επειδή, όχι μόνο οι θεολόγοι συζητούσαν πολύ έντονα μεταξύ τους, αλλά και ο απλός λαός, τόσο που δεν ήταν σπάνιες οι βίαιες συγκρούσεις.

Το θεολογικό διακύβευμα της Συνόδου 

Για την Εκκλησία ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου, σωτηρίας ή καταδίκης να υπερασπιστεί την ακεραιότητα της ανθρώπινης φύσης του Ιησού και ταυτόχρονα την θεότητά του. Αν ο Ιησούς δεν ήταν αληθινός άνθρωπος, όπως εμείς, δεν θα μπορούσε να είναι ο μεσίτης της σωτηρίας, και αν δεν ήταν αληθινός Θεός, δεν θα μπορούσε να εγκαθιδρύσει την ένωσή μας με τον Πατέρα, στην οποία συνίσταται η σωτηρία μας.

Από την άλλη πλευρά, με την άρνηση της θεότητας του Ιησού απορριπτόταν το κεντρικό μυστήριο του χριστιανισμού, δηλαδή η Αγία Τριάδα, και κατά συνέπεια η απονομή του βαπτίσματος στο όνομα της Τριάδας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, η Σύνοδος της Νικαίας, θεώρησε απαραίτητο να υπερασπιστεί με όλες της τις δυνάμεις την θεότητα του Ιησού από την αίρεση του Αρείου, ο οποίος αρνιόταν να δεχθεί τον Ιησού ως Θεό.