Το διπλό ατόπημα του Νίκου Χατζηνικολάου

Την περασμένη Παρασκευή, ο δημοσιογράφος Νίκος Χατζηνικολάου σχολιάζοντας στην πρωινή του ραδιοφωνική εκπομπή στο real.fm την επίθεση εναντίον του βουλευτή της ΝΔ, Κουμουτσάκου, εξέφρασε μια επικίνδυνη πολιτικά θεωρία που θέλει την αποδοχή ή όχι του προπηλακισμού δημόσιων προσώπων να εξαρτάται κάθε φορά από το πρόσωπο στο οποίο στρέφεται.

Συγκεκριμένα, αφού αναφέρθηκε στην επίθεση καταδικάζοντάς την απερίφραστα, προχώρησε σε θετικούς χαρακτηρισμούς για τον βουλευτή της ΝΔ που έτυχε ξυλοδαρμού στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας των Ποντίων με αφορμή τις δηλώσεις Φίλη.

Όμως, δε στάθηκε σε αυτό το περιστατικό αλλά έκανε ένα βήμα παραπάνω συγκρίνοντας τον βουλευτή με έναν πρώην Υπουργό, θέλοντας προφανώς να δείξει τη διαφορά στην ποιότητα(;). Μόνο που αυτό που μπορούσε ο κάθε ακροατής να εκλάβει ήταν η μεροληπτική καταδίκη της βίας. Αφού, με τη λογική του δημοσιογράφου, η επίθεση στον βουλευτή θα ήταν ανεκτή αν είχε διαπράξει όσα (υποτίθεται ότι έχει ) διαπράξει ο πρώην υπουργός.

Η δήλωση αυτή προκάλεσε μέσα στο Σαββατοκύριακο πολλές διαμαρτυρίες και σχόλια πολιτών και είχε ως αποτέλεσμα ο δημοσιογράφος να επανέλθει σήμερα το πρωί στο θέμα, διαπράττοντας κατά τη γνώμη μας, ακόμη μεγαλύτερο  λάθος ή μάλλον, μια σειρά από λάθη.

Έτσι, εξήγησε ότι δεν μιλούσε για "βία" αλλά για "οργή λαού". Δεν τόλμησε όμως να πει ξεκάθαρα ότι η οργή αυτή του λαού δεν επιτρέπει το ξυλοδαρμό για τον πρώην Υπουργό. Στη συνέχεια, ανέτρεψε την θεωρία της οργής, λέγοντας ότι στην ουσία οι προπηλακισμοί είναι «στημένοι» και δεν είναι πραγματική έκφραση των δυσαρεστημένων πολιτών.
Ακολούθησε, το γνωστό, ότι το Σαββατοκύριακο «έπαιξε» η κριτική εις βάρος του γιατί ήθελαν να κάνουν ζημιά στην εφημερίδα του «Αγορά».

Τέλος, ολοκλήρωσε την ανάλυσή του, επιβεβαιώνοντας στην ουσία την δικαιολογημένη κριτική που του έγινε το Σαββατοκύριακο. Αναφέρθηκε στα λάθη της κυβέρνησης του Υπουργού που είχε φέρει ως παράδειγμα.

Αν πράγματι κάποιοι (πολιτικοί) λόγοι δεν του επέτρεψαν να κατανοήσει το  λάθος του, θα επιχειρήσουμε μια παραλλαγή  σ αυτά που είπε και ίσως, κατανοήσει το ατόπημά του.

Είναι, λοιπόν, σαν να υποστηρίζαμε ότι ο προπηλακισμός δεν άξιζε στον δημοσιογράφο Πρετεντέρη γιατί δεν έχει προκαλέσει την κοινή γνώμη όπως π.χ. ο Χατζηνικολάου.
Ελπίζουμε ότι ο έγκριτος δημοσιογράφος αντιλαμβάνεται το πολιτικό του ατόπημα, διαφορετικά δεν ήταν απλά ατόπημα αλλά μια συνειδητή επιλογή, μια συνειδητή στάση απέναντι σε μια συγκεκριμένη πολιτική και τους ανθρώπους που την εκφράζουν.

ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ