Μόλις χθες γύρισα από το Παρίσι. Εκεί επισκέφθηκα το μουσείο του Λούβρου. Κάποια στιγμή ρώτησα τον υπάλληλο στην ελληνική πτέρυγα που είναι η Νίκη της Σαμοθράκης στα γαλλικά , αναφέροντας το όνομα στα ελληνικά. Μου είπε ευγενικά αν ρωτάω για την ..βικτουαρ ντε λα σαμοτρας.
Τον ρώτησα τότε αν γνωρίζει πως λέγεται το φημισμένο ρολόι του Λονδίνου και εκείνος απάντησε με έμφαση Big Ben.
-γιατί δεν το λέτε αυτό grand ben; τον ρώτησα στα γαλλικά.
Γιατί νιώθετε την ανάγκη να κλέψετε και το όνομα εκτός από το έκθεμα;
Κατέβασε το κεφάλι. Τον χτύπησα φιλικά στην πλάτη. Δεν έφταιγε αυτός, εγώ φταίω..
Η ελληνική πλευρά κατέχει το 30% του Λούβρου και στην είσοδο δεν υπάρχει ούτε καν το "καλώς ήρθατε "στα ελληνικά (αναμεσά σε 20 γλώσσες).
Αυτό μπορούμε να κάνουμε καθισμένοι σε έναν καναπέ, μέσα από μια ιστοσελίδα να φωνάζουμε, "φέρτε τα, πίσω":
Την νίκη που έγινε βικτουαρ, την Καρυάτιδα που έγινε καριατιντ...
Έτσι, δίνοντας στα παιδιά μας μια σταγόνα λιγότερη ιστορίας, περηφάνειας και κληρονομίας θα είμαστε μόνο ανάξιοι μνημόνευσης...
Αθανάσιος Κρουστάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.