Spiegel: «Έτσι στρέφει η Γερμανία την Ευρώπη εναντίον της»

«Οι Γερμανοί θεωρούν εαυτούς ως πρότυπο Ευρωπαίων. Ωστόσο με το πακέτο ελάφρυνσης ύψους 200 δισ. ευρώ η γερμανική κυβέρνηση εξοργίζει τους εταίρους της στην Ε.Ε. Η οργή θα μπορούσε να ξεσπάσει την Παρασκευή στη Σύνοδο Κορυφής στην Πράγα»

Η ανάλυση του Spiegel, την οποία υπογράφουν οι Γιώργος Χρηστίδης (ανταποκριτής στην Αθήνα), Leo Klimm, Steffen Lüdke, Ralf Neukirch, Maximilian Popp, Jan Puhl και Britta Sandberg, αναφέρει εισαγωγικά ότι οι Γερμανοί θεωρούν ότι αποτελούν πρότυπο στην Ευρώπη, κάτι που, ωστόσο κανένας άλλος δεν συμμερίζεται. Ήδη κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης η οργή εναντίον της Γερμανίας ήταν μεγάλη, ιδίως στη Νότια Ευρώπη, όπου χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία υπέφεραν από την πολιτική λιτότητας που υπαγόρευε η Γερμανία.

Μία δεκαετία αργότερα διαφαίνεται και πάλι ο διχασμός εντός της Ε.Ε., αυτή τη φορά όχι εξαιτίας της επιβεβλημένης από τη Γερμανία πολιτικής λιτότητας, αντιθέτως, εξαιτίας του πακέτου μέτρων που αποφάσισε το Βερολίνο, με το οποίο θα δαπανήσει συνολικά 200 δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Η κατηγορία εναντίον της Γερμανίας είναι ότι με αυτή τη μονομερή ενέργεια υπάρχει κίνδυνος να βαθύνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στην Ευρώπη. Ο Υπουργός Οικονομικών, Christian Lindner (FDP) εμφανίζεται πάντα αυστηρός σε ό,τι αφορά τυχόν χαλάρωση των κριτηρίων σταθερότητας στην ευρωζώνη, συγχρόνως μεταφέρει δισεκατομμύρια ευρώ σε δευτερεύοντες προϋπολογισμούς, ώστε να μπορεί να τηρήσει το «φρένο του χρέους» στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, ενώ απορρίπτει την πρόταση ανάληψης κοινού ευρωπαϊκού χρέους, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια και τη Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως κατέστη σαφές και από το πρόσφατο άρθρο γνώμης των Επιτρόπων Gentiloni και Βreton.

Στην Άτυπη Σύνοδο Κορυφής της Πράγας ο Olaf Scholz θα βρεθεί και πάλι «μόνος», σχολιάζει το δημοσίευμα, τώρα όμως δεν είναι οι νοτιοευρωπαϊκές χώρες αυτές που κατά κύριο λόγο αντιδρούν, αλλά ακόμα και η Γαλλία φαίνεται ενοχλημένη.

Το άρθρο αναφέρεται αναλυτικά στην κριτική που δέχεται η Γερμανία από τους Ευρωπαίους εταίρους της, και μεταξύ άλλων γίνεται λόγος και για την Ελλάδα με τον ενδιάμεσο τίτλο «Ελλάδα: υψωμένο μεσαίο δάχτυλο». Ο τίτλος παραπέμπει στο πρωτοσέλιδο της «Εφημερίδας των Συντακτών» την Τετάρτη, που με τη σειρά του ξυπνά μνήμες από τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, όταν η τότε Καγκελάριος Merkel συγκρινόταν από τα ελληνικά ΜΜΕ ακόμα και με τον Χίτλερ, σε μια περίοδο που η Ελλάδα υπέφερε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα από την πολιτική λιτότητας που υπαγόρευε το Βερολίνο. Για αυτό τώρα για πολλούς Έλληνες είναι μεγάλη ειρωνεία ότι ειδικά οι Γερμανοί είναι αυτοί που προσπαθούν με υψηλές δαπάνες να περιορίσουν την ενεργειακή κρίση. Η Αθήνα κατηγορεί το Βερολίνο για υποκρισία, αναφέρει το δημοσίευμα, επικαλούμενο τη δήλωση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ότι είναι απαράδεκτο ότι υπάρχουν χώρες που ακολουθούν μια ανεξάρτητη πολιτική για την υποστήριξη των δικών τους κοινωνιών, μόνο και μόνο επειδή έχουν την οικονομική δυνατότητα.

Όπως σημειώνεται, και η Ελλάδα έχει λάβει μέτρα για τη στήριξη των πολιτών και των επιχειρήσεων, το έχει κάνει όμως σε συνεννόηση με την Ε.Ε. Τώρα εκφράζεται ο φόβος ότι περαιτέρω υποστήριξη μπορεί να αναζωπυρώσει τις πληθωριστικές πιέσεις -ο πληθωρισμός στην Ελλάδα ανέρχεται αυτή τη στιγμή στο 12,1%- και να στρέψει για μία ακόμη φορά την προσοχή των επενδυτών στο ελληνικό χρέος. Από την πλευρά του ο Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης, δηλώνει ότι «πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να αποφύγουμε τις δημοσιονομικές υπερβολές», διευκρινίζοντας ότι αν ληφθούν μέτρα που μπορεί να θεωρηθούν υπερβολικά από τις αγορές, στο τέλος μπορεί να πληρώσουμε διπλό ή τριπλό τίμημα.

Στην Ελλάδα υπάρχει οργή για την άρνηση του Βερολίνου να συναινέσει σε ένα πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, αναφέρει το Spiegel, που επισημαίνει, τέλος, δήλωση του βιομήχανου Ευάγγελου Μυτιληναίου, ότι ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος στην Ευρώπη οφείλεται στη Γερμανία, που επικαλείται την κοινωνική αλληλεγγύη όταν θέλει και όταν δεν θέλει, «την πετά στον κάλαθο των αχρήστων».