"Γι αυτό το στέμμα χρειάστηκε να αιμορραγήσει πολύ η Βαυαρία"

Τα βασιλικά εμβλήματα του Βασιλέως της Ελλάδος Όθωνος, το στέμμα, το σκήπτρο και το ξίφος, εντοπίστηκαν, στο Τατόι, κατά τη διάρκεια των εργασιών τεκμηρίωσης των πολιτιστικών αγαθών και κινητών αντικειμένων από στελέχη των αρμοδίων υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού. Τα βασιλικά εμβλήματα, για τα οποία έχει γίνει πολύς λόγος και έχουν διατυπωθεί πολλές εικασίες -συχνά ευφάνταστες- βρέθηκαν, σε πολύ καλή κατάσταση, καλά φυλαγμένα και προσεκτικά συσκευασμένα. 

Επ’ αφορμή του εντοπισμού των βασιλικών εμβλημάτων ο επικεφαλής συντάκτης ιστορικών θεμάτων της ε/φ DIE WELT, Berthold Seewald, αναφέρεται στο ιστορικό τους

Τα βασιλικά κοσμήματα της Ελλάδας – Γι αυτό το στέμμα χρειάστηκε να αιμορραγήσει πολύ η Βαυαρία»

«Τα βασιλικά εμβλήματα του Όθωνα δεν του έφεραν καθόλου τύχη όταν αποβιβάστηκε το 1833 ως ο πρώτος βασιλέας της απελευθερωμένης Ελλάδας. Τα πολύτιμα αντικείμενα που είχαν χαθεί εδώ και καιρό εντοπίστηκαν τώρα στο θερινό ανάκτορο κοντά στην Αθήνα»

Στο άρθρο αναφέρεται ο δημοσιογράφος, σημειώνοντας ότι ο Όθωνας τα παρέλαβε όταν ενηλικιώθηκε, τον Ιούνιο του 1835, τα πήρε μαζί του, όταν επέστρεψε ως έκπτωτος βασιλιάς στην Βαυαρία, ενώ αργότερα, το 1959, επιστράφηκαν από τον οίκο Wittelsbach στον τότε βασιλιά Παύλο και στη συνέχεια –μετά την κατάργηση της μοναρχίας στην χώρα και την εξορία του Κωνσταντίνου Β΄- τα ίχνη τους αγνοούνταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι πριν λίγες ημέρες οπότε το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε τον εντοπισμό τους σε πολύ καλή κατάσταση στο βασιλικό θερινό ανάκτορο του Τατοΐου.

Σε αυτή τη συνάφεια, ο αρθρογράφος κάνει μια αναδρομή στην άφιξη του Πρίγκιπα Όθωνα στην Ελλάδα -ο πατέρας του οποίου, Λουδοβίκος Α΄, φιλέλληνας ων, είχε στηρίξει την Ελληνική Επανάσταση, όπως επισημαίνεται- που «σε καμία περίπτωση δεν ήταν η ονειρική χώρα της αρχαιότητας που φαντάζονταν οι Ευρωπαίοι φιλέλληνες», αλλά μια χώρα που «επί 400 χρόνια ήταν μια απομακρυσμένη επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όπου διεφθαρμένοι Τούρκοι ηγεμόνες και χριστιανοί πολέμαρχοι μοιράζονταν την εξουσία και στη συνέχεια ερειπωμένη και κατεστραμμένη μετά από έξι χρόνια επαναστατικού αγώνα, ενώ χιλιάδες αγωνιστές περίμεναν τώρα την ανταμοιβή τους». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, ο Όθωνας κατάφερε να κερδίσει σε ατομικό επίπεδο τη συμπάθεια των υπηκόων του, όμως ως σύμβολο της ολοένα και πιο μισητής «Βαυαροκρατίας» και παρασυρμένος από τις απαιτήσεις των αντίπαλων μεγάλων δυνάμεων, δεν μπόρεσε να κάνει τους Έλληνες να συμφιλιωθούν με την κυριαρχία του. Επιπλέον, ο Όθωνας, έχοντας ανατραφεί ως Καθολικός, αρνήθηκε να ασπαστεί την Ορθόδοξη πίστη και η Ιερά Σύνοδος αρνήθηκε να καθαγιάσει τη στέψη του, γεγονός που ενέτεινε την αποξένωσή του από τον ελληνικό λαό, γράφει ο Berthold Seewald, κάνοντας αναφορά και στις στρατιωτικές εξεγέρσεις του 1843 και του 1862 που τελικά κόστισαν το στέμμα στον Όθωνα, ο οποίος επέστρεψε στη Βαυαρία, αφήνοντας πίσω του περίπου 10.000 Βαυαρούς και άλλους Δυτικοευρωπαίους που τον είχαν συνοδεύσει στην Ελλάδα και όντες «λιγότερο τυχεροί» από εκείνον «πέθαναν στην Ελλάδα».

DIE WELT 

Φωτογραφία: Υπουργείο Πολιτισμού