Καλό ταξίδι φίλε...

Δυστυχώς επιβεβαιώθηκε ότι απρόσμενα χάθηκε ο φίλος, ο γνωστός στον Ελληνισμό της Γερμανίας -αλλά και στην Ελλάδα -δημοσιογράφος και επί χρόνια στέλεχος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας Σταμάτης Ασημένιος.

Ιδιαίτερα ο οργανωμένος Ελληνισμός της Γερμανίας νιώθει σήμερα ότι έχει φύγει από κοντά του ένας ΔΙΚΟΣ του άνθρωπος.

Ο Δορυφόρος, με τον οποίο ο Σταμάτης Ασημένιος είχε συνεργαστεί σε διάφορα επίπεδα, εκφράζει τα συλλυπητήριά του στην οικογένειά του και σε όλους τους φίλους και συγγενείς του.

ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ

Δημισεύουμε απόσπασμα συνέντευξή του στο pressworkers και στην δημοσιογράφο Αιμιλία Πανταζή.
-----

Ο δημοσιογράφος Σταμάτης Ασημένιος ζούσε 34 χρόνια στη Γερμανία.

"Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου, δίδαξα 20 χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Έσσεν. Ασχολήθηκα κυρίως με θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής και μετανάστευσης. Ήταν μια εξαίσια εμπειρία, η οποία με δίδαξε πολλά. Ελπίζω και οι φοιτητές μου να έμαθαν κάτι από εμένα. Η δραστηριότητα αυτή διεκόπη πριν από τέσσερα χρόνια, λόγω φόρτου εργασίας στην Ντόιτσε Βέλε. Η "ευρωκρίση" απαιτούσε το 150% των νευρώνων μου. Ουσιαστικά, η δημοσιογραφική μου ενασχόληση άρχισε πριν από 27 χρόνια, από τα "Μεταναστευτικά Νέα", την εφημερίδα των ελληνικών κοινοτήτων της Γερμανίας και συνεχίστηκε αργότερα στο ιστορικό ελληνικό πρόγραμμα της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, το οποίο –θυμίζω- την εποχή της δικτατορίας διηύθυνε ο Παύλος Μπακογιάννης. Λίγο αργότερα ήλθε η Ντόιτσε Βέλε, ένας σημαντικός σταθμός και μια τεράστια ευθύνη, εξαιτίας της ιστορικής της συμβολής στον αντιδικτατορικό αγώνα και της ταύτισης της με την έγκυρη ενημέρωση στη συνείδηση των Ελλήνων. Το σπίτι μου, λέω σήμερα.»

"Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου, δίδαξα 20 χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Έσσεν. Ασχολήθηκα κυρίως με θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής και μετανάστευσης. Ήταν μια εξαίσια εμπειρία, η οποία με δίδαξε πολλά. Ελπίζω και οι φοιτητές μου να έμαθαν κάτι από εμένα. Η δραστηριότητα αυτή διεκόπη πριν από τέσσερα χρόνια, λόγω φόρτου εργασίας στην Ντόιτσε Βέλε. Η "ευρωκρίση" απαιτούσε το 150% των νευρώνων μου. Ουσιαστικά, η δημοσιογραφική μου ενασχόληση άρχισε πριν από 27 χρόνια, από τα "Μεταναστευτικά Νέα", την εφημερίδα των ελληνικών κοινοτήτων της Γερμανίας και συνεχίστηκε αργότερα στο ιστορικό ελληνικό πρόγραμμα της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, το οποίο –θυμίζω- την εποχή της δικτατορίας διηύθυνε ο Παύλος Μπακογιάννης. Λίγο αργότερα ήλθε η Ντόιτσε Βέλε, ένας σημαντικός σταθμός και μια τεράστια ευθύνη, εξαιτίας της ιστορικής της συμβολής στον αντιδικτατορικό αγώνα και της ταύτισης της με την έγκυρη ενημέρωση στη συνείδηση των Ελλήνων. Το σπίτι μου, λέω σήμερα.»

-Το κύμα των Ελλήνων μεταναστών για εύρεση εργασίας στη Γερμανία, πώς αντιμετωπίζεται από τους Γερμανούς εργοδότες;

«Τα μηνύματα είναι πολύ θετικά, σε γενικές γραμμές. Οι Έλληνες γιατροί θεωρούνται καλοί επιστήμονες και σταδιοδρομούν, προσφέροντας υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στο γερμανικό σύστημα υγείας. Το ίδιο ισχύει για τους μηχανικούς και άλλους εργαζομένους με υψηλή επαγγελματική κατάρτιση. Πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για τους ανειδίκευτους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα πρόσβασης στη γερμανική αγορά εργασίας. Πολλοί από αυτούς πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, όχι από Γερμανούς εργοδότες, αλλά περισσότερο από συμπατριώτες μας. Το θέμα έχει απασχολήσει και τον ελληνικό τύπο.»

-Από ποια προσωπικότητα θα πάρει συνέντευξη ο Σταμάτης Ασημένιος του το επιβάλλει σχεδόν πάντα η επικαιρότητα ή κάποιο θέμα που θέλει να αναδείξει...

«Αυτή την περίοδο, θα επιθυμούσα μια συνέντευξη με τον αυστριακό Έρβιν Σριμπφ που μεταφέρει εδώ και χρόνια ανθρωπιστική βοήθεια στην Ελλάδα.»

Έχει δυο κόρες. H μία σπουδάζει και η άλλη πηγαίνει σχολείο. Μιλούν ελληνικά και αισθάνονται Ρωμιές, μολονότι την Ελλάδα την γνωρίζουν μόνο από τις διακοπές.
Οι κόρες του γνωρίζουν για την πατρίδα του πατέρα τους. Έχει φρόντισε για αυτό και ο καλός τους δάσκαλος...

«Ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος, πέραν της ελληνικής γλώσσας, δίδαξε Ελλάδα σε χιλιάδες ελληνόπουλα της Γερμανίας. Τον ευγνωμονούμε οι Έλληνες γονείς.»

Όταν θέλει να ξεκουραστεί, μαγειρεύει. Κι όταν ο μεγάλος φόρτος εργασίας κάνει τη μέρα δύσκολη,  θα θελε το 24ωρο να μπορούσε να διευρυνόταν.

-Πότε ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι;

«Όταν ακούω αφορισμούς και γενικεύσεις.»

-Νιώθετε τυχερός που ζείτε με την οικογένειά σας στη Γερμανία;

«Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο θα έπρεπε να νιώθω τυχερός.»

-Η μεγαλύτερη ανησυχία σας;

«Ανησυχώ για πολλά πράγματα. Στη φάση αυτή με απασχολούν πολύ οι εξελίξεις στην πατρίδα μας.»