Σε ανακοίνωση προχώρησε το ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας Βερολίνου με αφορμή το δυστύχημα στα Τέμπη.
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε μουδιασμένοι την τραγωδία που έλαβε χώρα στα Τέμπη το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023 με θύματα στη συντριπτική τους πλειοψηφία νεαρά παιδιά που επέστρεφαν στους γονείς τους, στο σπίτι τους, στην πόλη που φοιτούσαν, στις εργασίες τους. Γονείς, αδέρφια, σύζυγοι, συγγενείς και φίλοι έχασαν αδόκητα, σε μια στιγμή, τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Η μετωπική σύγκρουση των αμαξοστοιχιών είναι το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία της Ελλάδας και ήρθε δυστυχώς για να μας υπενθυμίσει την ευθύνη μας απέναντι σε μια νέα γενιά που μάχεται, παλεύει να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον αφιλόξενο και τοξικό γιατί αυτό «κληρονόμησε».
Η τραγωδία προκαλεί οργή και η οργή αυτών των ανθρώπων ξεχειλίζει, διαχέεται σε ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο το οποίο πενθεί μαζί τους. Μία κοινωνία που μετατράπηκε σε γροθιά αλληλεγγύης, ένα τείχος για την διεκδίκηση των νέων ανθρώπων στο δικαίωμα για ζωή, δικαίωμα που ο κρατικός μηχανισμός φαίνεται αδύναμος να μπορεί να εγγυηθεί ώστε να προστατέψει το ύψιστο ατομικό δικαίωμα σύσσωμης της κοινωνίας, αυτό της ασφάλειας και της εγγύησης της σωματικής μας ακεραιότητας. Νέοι άνθρωποι που εκδηλώνουν την αγανάκτηση τους, τον προβληματισμό τους, για κάθε αύριο που ξημερώνει για εκείνους, για το πόσο ασφαλείς αισθάνονται και πραγματικά είναι, σε μια χώρα που οι πελατειακές σχέσεις δίνουν και παίρνουν.
Πόσα δημόσια έργα έμειναν στα λόγια; Πως κατέληξε το πιο ασφαλές επίγειο μέσο μεταφοράς να θρηνεί τόσα θύματα στη χώρα μας; Πόσα κονδήλια σπαταλήθηκαν χωρίς αντίκρισμα για την κοινωνία; Πότε θα αποκτήσει και η Ελλάδα έναν σύγχρονο, ασφαλή και φιλικό προς το περιβάλλον σιδηρόδρομο;
Η κοινωνία αυτές τις μέρες έγινε ένα «στείλε όταν φτάσεις», ένας θρήνος βουβός, μια κραυγή απελπισίας, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει το «ανθρώπινο λάθος» που «δεν θα ξαναγίνει». Ένα λάθος που θα μπορούσε να αποφευχθεί στην εποχή της ψηφιοποίησης και της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Ποιες είναι οι δικλείδες ασφαλείας που υπάρχουν αλλά δεν λειτουργούν; Και πότε επιτέλους θα πάψουμε να θρηνούμε τα αδικοχαμένα παιδιά μας; Τα κροκοδείλια δάκρυα και οι ευθύνες που υποτίθεται ότι ελήφθησαν δεν καθησυχάζουν τον πόνο αλλά τον επιτείνουν. Το βράδυ της Τρίτης δεν συνέβη ένα δυστύχημα, συντελέστηκε ένα προαναγγελθέν έγκλημα, όπως όλα δείχνουν, κόβοντας το νήμα της ζωής δεκάδων συνανθρώπων μας και οφείλουμε, επιτέλους, να απαντήσουμε σε κάθε «γιατί» που σιγοψιθυρίζεται από όλους μας.
Απαιτούμε:
- Άμεση βοήθεια και αποζημίωση στους τραυματίες και τις οικογένειες τους.
- Άμεση στήριξη και αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων.
- Πλήρης διερεύνηση των αιτιών της τραγωδίας.
- Ανάδειξη όλων των υπαίτιων του εγκλήματος.
- Λήψη όλων το απαραίτητων μέτρων εκσυγχρονισμού για αποφυγή άλλων δυστυχημάτων
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.