Εγκαινιάστηκε στη γκαλερί Biesenbach της Κολωνίας η έκθεση Athens 1.0. Πέντε Αθηναίοι καλλιτέχνες παρουσιάζουν την δουλειά τους στο γερμανικό κοινό. Εκφραστικός πλούτος από μια χώρα σε κρίση.
Παρίσι, Λονδίνο, Βερολίνο, Κολωνία και τώρα Αθήνα. Η νεαρή γκαλερί Biesenbach, την οποία ανέλαβε πριν από δυο χρόνια ο Στέφαν Μπίζενμπαχ, είχε την ωραία ιδέα να παρουσιάζει κατά διαστήματα καλλιτέχνες από άλλες πόλεις. Η μικρή σχετικά γκαλερί, στην καρδιά της άλλοτε μητρόπολης της σύγχρονης τέχνης στη Γερμανία, άνοιξε τους χώρους της από τις 28 Ιουνίου μέχρι τις 30 Αυγούστου σε πέντε καλλιτέχνες από την Αθήνα ή περίπου από την Αθήνα μια και κάποιοι ζουν τα τελευταία χρόνια στο Βερολίνο. Ένας από αυτούς είναι ο ζωγράφος Διαμαντής Σωτηρόπουλος, τη βοήθεια του οποίου ζήτησε ο Στέφαν Μπίζενμπαχ για να στήσει την έκθεση. Ήταν άραγε η οικονομική κρίση κάτι σαν έναυσμα για να αποφασίσει ο Γερμανός γκαλερίστας να δείξει έργα από μια χώρα, η εικαστική παραγωγή της οποίας είναι σχεδόν άγνωστη στη Γερμανία;
«Ήταν για μένα μια ενδιαφέρουσα συγκυρία και διερωτήθηκα εάν πράγματι κι εγώ περίμενα να δω έργα και καλλιτέχνες επηρεασμένους από την κρίση. Διερωτήθηκα εάν το περιμένει το κοινό μου, οι πελάτες μου. Διαπίστωσα πως η κρίση δεν στάθηκε αφορμή να δημιουργηθούν σχετικά έργα. Πρόκειται για έργα που δημιουργήθηκαν από καλλιτέχνες που ζουν στην Αθήνα και παρέμειναν σε αυτήν παρά την κρίση και οι οποίοι, παρά την κρίση, διατήρησαν το ύφος τους», ανέφερε στην Deutsche Welle ο Στέφαν Μπίζενμπαχ.
Κόσμοι ονειρικοί και εξαιρετικά σχέδια
Πολύτιμος βοηθός ο καλλιτέχνης και φίλος του γκαλερίστα Διαμαντής Σωτηρόπουλος, ο οποίος δεν συμμετέχει στη συγκεκριμένη έκθεση αλλά πρότεινε τους καλλιτέχνες. Πέντε νέους Έλληνες καλλιτέχνες, των οποίων γνωρίζει και εκτιμά ιδιαίτερα το έργο. Ο Διαμαντής Σωτηρόπουλος μιλώντας στην Deutsche Welle λέει σχετικά: «Υπάρχει κυρίως ζωγραφική. Λάδι σε καμβά από την Μανταλίνα Ψωμά, τον Παναγιώτη Λουκά και τον Βασίλη Καρούκ. Στην ατμόσφαιρα των καλλιτεχνών αυτών υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά με διαφορετικό τρόπο στον καθένα».
Μια σκοτεινή πλευρά, μια υπαρξιακή αγωνία αναδύεται κυρίως από το έργο του 37χρονου Βασίλη Καρούκ. Μια ανθρώπινη, δυνατή κραυγή μοιάζει να ξεφεύγει από τον «Ρωμαίο που τραγουδά». Τα χρώματα σκούρα, γήινα και οι έντονες μορφές όχι με λεπτομέρεια φτιαγμένες.
Σκούρα χρώματα αλλά και μεγαλύτερη ακρίβεια στο σχέδιο επιλέγει η 47χρονη Μανταλίνα Ψωμά, η οποία φτιάχνει κόσμους ονειρικούς, μαγικούς. «Θα πρέπει να ξεχάσεις» είναι ο τίτλος του έργου της διαστάσεων 130 x 200 εκ. Στο βάθος διακρίνεται ένα σπίτι, το οποίο περιβάλλεται από δύο επιβλητικά ψηλά δέντρα και μπροστά ξεπροβάλλει η μορφή μιας νεαρής κοπέλας, η οποία φαίνεται να απομακρύνεται από το σπίτι. Προσπαθώντας ίσως να ξεχάσει;
Ονειρικός και μυστηριώδης και ο κόσμος του 39χρονου Παναγιώτη Λουκά. Ένας πολύχρωμος ουρανός, με σύννεφα που στροβιλίζονται. Μπλε, μοβ, κόκκινα, θαλασσιά χρώματα κυριαρχούν στο επάνω μέρος ενός έργου, στο οποίο απεικονίζεται ένα γεφύρι, κάποια σπιτάκια μέσα σε ένα πυκνό σκοτεινό δάσος και μια ροζ βάρκα σε ένα ποτάμι. Απέναντι από αυτό το έργο ένας χαμογελαστός γέροντας με μαύρη γενειάδα φορώντας ένα χαριτωμένο ροζ φορεματάκι χαμογελάει σε κάτι μικρά σκιουράκια και μια νεκροκεφαλή.
Πραγματικά αριστουργήματα τα μικροσκοπικά σχέδια του 29χρονου Αναστάση Στρατάκη. Σπουδαίες προσωπικότητες των αρχών του περασμένου αιώνα σχεδιασμένες λεπτομερέστατα με μολύβι σε διαστάσεις μόλις 3 x 4 εκ. Πως το μεγάλο γίνεται μικρό. Πως το «σημαντικό» παίρνει τη διάσταση που του δίνουμε μέσα από το βλέμμα μας.
Ζωηρός και πολύχρωμος ο κόσμος της Ζωής Γαϊτανίδου, η οποία χρησιμοποιεί ακρυλικό και κλωστή για να φτιάξει παραδείσια πουλιά με πλουμιστά φτερά, φιγούρες γεμάτες φαντασία και χρώματα.
Σχέδια για το μέλλον
Ποιες ήταν αλήθεια οι αντιδράσεις του κοινού; Ο Διαμαντής Σωτηρόπουλος απαντά: «Υπήρχε η αίσθηση του 'Α! δεν έχουμε δει τι κάνουν οι Έλληνες, οι Αθηναίοι'. Θεωρώ ότι είδαν καταρχήν το τεχνικό κομμάτι, το οποίο ήταν άρτιο. Ο κάθε καλλιτέχνης ό,τι έκανε το έκανε πολύ καλά. Και νομίζω πως είμαι αντικειμενικός σε αυτό που λέω. Εννοείται πως η τέχνη είναι κάτι σχετικό και πολύ προσωπικό στο πως το αντιλαμβάνεται κανείς. Απλά την τεχνική και τη σοβαρότητα, με την οποία εργάζονται οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες, θα την παραδεχθείς. Θα παραδεχθείς ότι αυτός ο άνθρωπος κάνει σοβαρά αυτό που κάνει."
Την ικανοποίησή του από την ανταπόκριση του κόσμου και του Τύπου, παρά το ότι μέχρι στιγμής δεν πουλήθηκαν ακόμα έργα, εκφράζει και ο Στέφαν Μπίζενμπαχ, ο οποίος κάνει ήδη σχέδια για το μέλλον:
«Με τον τίτλο Athens 1.0 υπονοώ πως θα υπάρξει συνέχεια και μια δεύτερη έκθεση που θα αφορά την Αθήνα. Δεν το σχεδιάζω με κάθε πόλη αλλά με την Αθήνα το βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Επίσης με ένα δύο καλλιτέχνες μπορεί να συνεργαστώ στενότερα, ανεξάρτητα από το εάν είναι Έλληνες. Ίσως τους παρουσιάσω σε κάποιες άλλες ομαδικές εκθέσεις ή ακόμα μπορεί να γίνει και κάποια ατομική. Θα φανεί στο μέλλον».
Μαρία Ρηγούτσου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου
 | |
| Ζωή Γαϊτανίδου, Χωρίς τίτλο, 2014, μεικτή τεχνική, 46 x 35 cm |
Κόσμοι ονειρικοί και εξαιρετικά σχέδια
Πολύτιμος βοηθός ο καλλιτέχνης και φίλος του γκαλερίστα Διαμαντής Σωτηρόπουλος, ο οποίος δεν συμμετέχει στη συγκεκριμένη έκθεση αλλά πρότεινε τους καλλιτέχνες. Πέντε νέους Έλληνες καλλιτέχνες, των οποίων γνωρίζει και εκτιμά ιδιαίτερα το έργο. Ο Διαμαντής Σωτηρόπουλος μιλώντας στην Deutsche Welle λέει σχετικά: «Υπάρχει κυρίως ζωγραφική. Λάδι σε καμβά από την Μανταλίνα Ψωμά, τον Παναγιώτη Λουκά και τον Βασίλη Καρούκ. Στην ατμόσφαιρα των καλλιτεχνών αυτών υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά με διαφορετικό τρόπο στον καθένα».
 |
| Παναγιώτης Λουκάς, «Κάθε πρωί συμβαίνει κάτι λάθο, 2011, Λάδι σε καμβά, 100 x 80 cm |
Μια σκοτεινή πλευρά, μια υπαρξιακή αγωνία αναδύεται κυρίως από το έργο του 37χρονου Βασίλη Καρούκ. Μια ανθρώπινη, δυνατή κραυγή μοιάζει να ξεφεύγει από τον «Ρωμαίο που τραγουδά». Τα χρώματα σκούρα, γήινα και οι έντονες μορφές όχι με λεπτομέρεια φτιαγμένες.
Σκούρα χρώματα αλλά και μεγαλύτερη ακρίβεια στο σχέδιο επιλέγει η 47χρονη Μανταλίνα Ψωμά, η οποία φτιάχνει κόσμους ονειρικούς, μαγικούς. «Θα πρέπει να ξεχάσεις» είναι ο τίτλος του έργου της διαστάσεων 130 x 200 εκ. Στο βάθος διακρίνεται ένα σπίτι, το οποίο περιβάλλεται από δύο επιβλητικά ψηλά δέντρα και μπροστά ξεπροβάλλει η μορφή μιας νεαρής κοπέλας, η οποία φαίνεται να απομακρύνεται από το σπίτι. Προσπαθώντας ίσως να ξεχάσει;
Ονειρικός και μυστηριώδης και ο κόσμος του 39χρονου Παναγιώτη Λουκά. Ένας πολύχρωμος ουρανός, με σύννεφα που στροβιλίζονται. Μπλε, μοβ, κόκκινα, θαλασσιά χρώματα κυριαρχούν στο επάνω μέρος ενός έργου, στο οποίο απεικονίζεται ένα γεφύρι, κάποια σπιτάκια μέσα σε ένα πυκνό σκοτεινό δάσος και μια ροζ βάρκα σε ένα ποτάμι. Απέναντι από αυτό το έργο ένας χαμογελαστός γέροντας με μαύρη γενειάδα φορώντας ένα χαριτωμένο ροζ φορεματάκι χαμογελάει σε κάτι μικρά σκιουράκια και μια νεκροκεφαλή.
 | |
| Βασίλης Καρούκ_"Ο Ρωμαίος που τραγουδά", 2011, Λάδι σε καμβά, 80 x 80 cm |
Ζωηρός και πολύχρωμος ο κόσμος της Ζωής Γαϊτανίδου, η οποία χρησιμοποιεί ακρυλικό και κλωστή για να φτιάξει παραδείσια πουλιά με πλουμιστά φτερά, φιγούρες γεμάτες φαντασία και χρώματα.
 |
| Αναστάσης Στρατάκης, Χωρίς τίτλο, 2012, μολύβι σε χαρτί, 4 x 3 cm |
Ποιες ήταν αλήθεια οι αντιδράσεις του κοινού; Ο Διαμαντής Σωτηρόπουλος απαντά: «Υπήρχε η αίσθηση του 'Α! δεν έχουμε δει τι κάνουν οι Έλληνες, οι Αθηναίοι'. Θεωρώ ότι είδαν καταρχήν το τεχνικό κομμάτι, το οποίο ήταν άρτιο. Ο κάθε καλλιτέχνης ό,τι έκανε το έκανε πολύ καλά. Και νομίζω πως είμαι αντικειμενικός σε αυτό που λέω. Εννοείται πως η τέχνη είναι κάτι σχετικό και πολύ προσωπικό στο πως το αντιλαμβάνεται κανείς. Απλά την τεχνική και τη σοβαρότητα, με την οποία εργάζονται οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες, θα την παραδεχθείς. Θα παραδεχθείς ότι αυτός ο άνθρωπος κάνει σοβαρά αυτό που κάνει."
Την ικανοποίησή του από την ανταπόκριση του κόσμου και του Τύπου, παρά το ότι μέχρι στιγμής δεν πουλήθηκαν ακόμα έργα, εκφράζει και ο Στέφαν Μπίζενμπαχ, ο οποίος κάνει ήδη σχέδια για το μέλλον:
«Με τον τίτλο Athens 1.0 υπονοώ πως θα υπάρξει συνέχεια και μια δεύτερη έκθεση που θα αφορά την Αθήνα. Δεν το σχεδιάζω με κάθε πόλη αλλά με την Αθήνα το βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Επίσης με ένα δύο καλλιτέχνες μπορεί να συνεργαστώ στενότερα, ανεξάρτητα από το εάν είναι Έλληνες. Ίσως τους παρουσιάσω σε κάποιες άλλες ομαδικές εκθέσεις ή ακόμα μπορεί να γίνει και κάποια ατομική. Θα φανεί στο μέλλον».
Μαρία Ρηγούτσου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου
ΠΗΓΗ http://www.dw.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.