Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Ύδρα» Σοφία Λόρεν στους New York Times: (ΒΙΝΤΕΟ)


Ήταν Σεπτέμβριος του 1956 όταν η Σοφία Λόρεν έφτασε στο αεροδρόμιο της Αθήνας περικυκλωμένη από θαυμαστές της, που της επιφύλαξαν θερμή υποδοχή. Χρειάστηκε η επέμβαση της Αστυνομίας για να διαλυθεί το πλήθος και να μπορέσει να διαφύγει η Ιταλίδα σταρ, που λίγες μέρες αργότερα, θα ξεκινούσε τα γυρίσματα της ταινίας, «Το παιδί και το δελφίνι», στην Ακρόπολη, τον Σαρωνικό και βέβαια κυρίως στην Ύδρα. Αυτό το νησί είναι που της έχει μείνει αξέχαστο και το θεωρεί το ωραιότερο μέρος που έχει γυρίσει ταινία σε όλο τον πλανήτη, όπως εξομολογείται στους «New York Times». «Έκανα μια ταινία, «Το παιδί και το δελφίνι«, στην Ύδρα, ένα από τα ωραιότερα μέρη στον κόσμο. Το θυμάμαι με πολύ μεγάλη χαρά γιατί για μένα ήταν η στιγμή που ξεκίνησα την καριέρα μου στο αμερικανικό σινεμά και παράλληλα, ξεκινούσε τότε η ερωτική μου σχέση με τον άντρα μου (τον Κάρλο Πόντι). Μου θυμίζει όλα όσα ανακάλυψα στον σύζυγό μου. Ήταν μία υπέροχη στιγμή στη ζωή μου, γεμάτη ευφορία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την Ύδρα», λέει η Σοφία Λόρεν, που τότε ήταν 22 ετών.... 


Όταν η ηθοποιός έκλεισε τα 80 της χρόνια μίλησε στην αμερικανική εφημερίδα με αφορμή την έκδοση της αυτοβιογραφίας της: «Χθες, σήμερα, αύριο: Η ζωή μου». «Όταν φτάνεις στην υπέροχη ηλικία των 80, έχεις μια ακατανίκητη επιθυμία να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή, να ξαναγεννηθείς με τις αναμνήσεις σου και κατά κάποιο τρόπο, να ερωτευθείς το μέλλον σου. Είχα πολλά να πω, πολλά να θυμηθώ για αυτό άρχισα να γράφω λίγα πράγματα και τα έβαλα σε ένα κουτί. Σιγά σιγά έγινε βιβλίο και όταν το τελείωσα, ήμουν πολύ περήφανη για αυτό. «Σοφία, είπα, «τα κατάφερες ξανά». Είναι μία υπέροχη ιστορία, γεμάτη τόσα πράγματα, τόσες αναμνήσεις, καλές, κακές, γιατί μερικές φορές η ζωή είναι πολύ σκληρή. Πολύ βίαια, ειδικά όταν γεννήθηκα και μεγάλωσα στον πόλεμο. Αλλά φυσικά, το τέλος της ιστορίας είναι ευτυχισμένο», είπε η μεγάλη ηθοποιός. Η ταινία «Το παιδί και το δελφίνι» ήταν η πρώτη μεγάλη διεθνής παραγωγή που γυρίστηκε στην Ελλάδα κι έμελλε να κάνει γνωστά σε όλο τον κόσμο τα καταγάλανα νερά και τις φυσικές ομορφιές της χώρας.... 

Το «Παιδί και το δελφίνι», μια καλοκαιρινή περιπέτεια έρωτα και μυστηρίου στην οποία πρωταγωνιστούσε η απόλυτη ιταλίδα ντίβα της μεγάλης οθόνης...


Η υπόθεση του μυθιστορήματος του Ντιβάιν και της ταινίας που επρόκειτο να το ακολουθήσει είναι μια σύγχρονη ιστορία: μια αρχαιολογική αποστολή ανασύρει από τον βυθό ένα αρχαίο πλοίο. Ωστόσο, το πιο πολύτιμο εύρημα του ναυαγίου, ένα αρχαίο χρυσοχάλκινο άγαλμα ενός παιδιού πάνω σε ένα δελφίνι (το οποίο μάλιστα υποτίθεται ότι έχει μαγικές δυνατότητες), το ανακαλύπτει μια φτωχή υδραία δύτρια σφουγγαριών. Το γεγονός θα προκαλέσει φασαρίες. Ο φίλος της «σφουγγαρούς» θέλει να το πουλήσει σε έναν ύποπτο συλλέκτη αρχαιοτήτων, ενώ η Φαίδρα θέλει να το δώσει στον ανθρωπολόγο που τη φλερτάρει και που με τη σειρά του θα το επιστρέψει στην ελληνική κυβέρνηση.
Στην ιστορία έχει μείνει και το… χαντάκι που έσκαψαν στην παραλία για να «ισοφαρίσουν» τη διαφορά ύψους της ιταλίδας σταρ με τον κοντύτερο συμπρωταγωνιστή της Αλαν Λαντ. Η Λόρεν περπατούσε μέσα στο χαντάκι, έτσι ώστε να φαίνεται πιο κοντή από αυτόν.... 
η Σοφία Λόρεν ήταν η ηθοποιός που επελέγη, ένα λαμπρό βήμα στην καριέρα της γιατί το «Παιδί επάνω στο δελφίνι» επρόκειτο να είναι το ντεμπούτο της σε αμερικανική παραγωγή.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η άφιξη της Σοφίας Λόρεν στη χώρα μας υπήρξε επεισοδιακή. Την υποδέχθηκε ο Σπύρος Σκούρας μαζί με εκπροσώπους του κινηματογραφικού κόσμου και φυσικά πλήθος θαυμαστών της οι οποίοι «ώρμησαν ευθύς ως η Λόρεν εξήλθε του αεροπλάνου και δημιούργησαν στενόν κλοιόν πέριξ της καλλιτέχνιδος εν τη προσπάθεια των να την δουν από κοντά» όπως αναφέρει δημοσίευμα του «Βήματος» της 12ης Σεπτεμβρίου 1956.
Χρειάστηκε δε η επέμβαση της αστυνομίας προκειμένου να διαλυθεί το πλήθος και να ανοίξει δίοδος για τη φυγή της. Η ίδια παραδέχθηκε αργότερα ότι φοβήθηκε και ότι ποτέ στη ζωή της δεν είχε ζήσει κάτι παρόμοιο με θαυμαστές της. Εξίσου επεισοδιακή βέβαια ήταν και η άφιξη της Λόρεν στην Ύδρα.
Γυρίσματα της ταινίας δεν έγιναν μόνον στην Ύδρα. Ο φακός του Μίλτον Κράσνερ κατέγραψε σκηνές στον Παρθενώνα ενώ έγιναν επίσης κάποιες γενικές λήψεις στον κόλπο του Σαρωνικού. Αξέχαστη πάντως παραμένει ακόμη και σήμερα η σκηνή στην οποία βλέπουμε τη Λόρεν να τραγουδά μαζί με τον Τώνη Μαρούδα το «Τι 'ναι αυτό που το λένε αγάπη;» μέσα στο ταβερνάκι. Από ελληνικής πλευράς εμφανίζεται επίσης ο Αλέξης Μινωτής στον ρόλο ενός κυβερνητικού εκπροσώπου.
Ο Ζαν Νεγκουλέσκο αργότερα θα έλεγε ότι υπήρξε τυχερός γιατί στην προσωπικότητα της Λόρεν ανακάλυψε ότι η εξωτερική εμφάνιση δεν αποτελεί παρά το δευτερεύον μέρος των προσόντων της. Οι αρχικοί λόγοι της φήμης και της δόξας της, το σώμα της δηλαδή, αποτελούν σήμερα μια ευχάριστη βέβαια, αλλά και δευτερεύουσα όψη του πλούσιου ταλέντου της. Η Σοφία Λόρεν είναι, όπως λένε και στο Χόλιγουντ, μια «φυσική» (natural) ηθοποιός, πραγματικά ανίκανη να κάνει μια λανθασμένη δραματική κίνηση.

Πηγή: Mηχανή του χρόνου , http://images.google.de/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.