Κώστας Τάτσης: Το κτίριο δεν θα ήταν απλά και μόνο ένα ελληνικό σχολείο στο Μόναχο

Παρά την αισιοδοξία των περισσοτέρων αρμοδίων και υπευθύνων μέχρι την παραμονή της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, τελικά η απόφαση ήταν αρνητική.
Την απογοήτευση των περισσοτέρων Ελλήνων της περιοχής του Μονάχου με διαφόρους τρόπους είδαμε κυρίως, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.
Για πολλούς από εμάς μάλιστα, το κτίριο δεν θα ήταν απλά ένα σχολικό κτίριο που θα έλυνε μακροχρόνια το πρόβλημα στέγασης
των Ελλήνων μαθητών.
Θα ήταν το αποτέλεσμα μια προσπάθειας του οργανωμένου Ελληνισμού, που ξεκίνησε αποκλειστικά μόνος του, που κατόρθωσε να ξεπεράσει τεράστιες γραφειοκρατίες και να φέρει σε συντονισμό τα Υπουργεία Παιδείας Βαυαρίας και Ελλάδας αλλά και το Δήμο.
Ο Ελληνισμός του Μονάχου θα μπορούσε να καταγράψει στην ιστορία του ότι ολοκληρώθηκε με δική του πρωτοβουλία ένα εγχείρημα στρατηγικής σημασίας για τον ίδιο τον Ελληνισμό. Θα ήταν ένα ολόκληρο πολιτιστικό κέντρο.
Θα μπορούσε μετά το σχολείο, ο Ελληνισμός να ξεκινούσε νέα εγχειρήματα και να απευθυνόταν με επιτυχία στην ελληνική κοινωνία (γηροκομείο κλπ). Τώρα, ο Ελληνισμός έχει άλλοθι να μη συστρατευθεί σε νέα προσπάθεια.
Δεν είναι η στιγμή ενός -ιδιαίτερα συναισθηματικού  - απολογισμού και βιαστικού καταμερισμού ευθυνών.
Λάθη έγιναν σίγουρα. Δεν έχουμε  - προς το παρών τουλάχιστον - στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την προ λίγων ημερών δήλωση του Υπουργού Εσωτερικών για "συμφέροντα που εμποδίζουν τη συνέχιση του έργου". Σε αυτή την περίπτωση είναι υποχρεωμένος να τα κατονομάσει,  Επίσης, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν υπήρξαν νομικά κενά και λάθη από το 2001 που αγοράστηκε μέχρι σήμερα.
Έγιναν όμως,  σίγουρα λάθη τακτικής,  στην αγωνία ορισμένων να "οικειοποιηθούν" την προσπάθεια. Άλλοι έλεγαν ότι ξεκίνησε το έργο το 1991 (!!!) για τους δικούς τους (ευνόητους λόγους), άλλοι έλεγαν με παρρησία ότι έχει καθυστερήσει το έργο 15 χρόνια, αγνοώντας προφανώς ότι έστρωναν το χαλί στην γερμανική γραφειοκρατική διοίκηση. Το έργο δεν μπορούσε να ξεκινήσει λόγω δικαστικών εκκρεμοτήτων πριν το 2008. Επίσης, δεν γινόταν αναφορά στις ενστάσεις και στις καθυστερήσεις που οφειλόταν στην ίδια την γερμανική πλευρά .
Και η επόμενη μέρα; Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η γερμανική πλευρά θα "γκρεμίσει" ένα έστω κατά το 30% φτιαγμένο σχολείο (με κάθε επιφύλαξη ως προς το ποσοστό). Δεν μπορεί να είναι σίγουρος κανείς ότι η τυπικότητα στην τήρηση των διαδικασιών από πλευράς της γερμανικής δημόσιας διοίκησης έχει εξαλείψει κάθε περιθώριο.
Όποια κι αν είναι η συνεχεία δεν μπορούμε να μην το καταγράψουμε  ως μια ήττα.  Ο οργανωμένος Ελληνισμός πρέπει να ανασυνταχθεί. Τα διάφορα "βασίλεια" πρέπει πλέον να διαλυθούν και ο οργανωμένος ελληνισμός να επαναπροσδιορίσει τις μορφές της κοινής του δράσης και έκφρασή του.