Από το Σεπτέμβριο (19/9) που πραγματοποιήθηκε συνάντηση ελληνικής αντιπροσωπείας με τον Δήμαρχο του Μονάχου και όπου υπήρξε συμφωνία να βρεθεί κοινή λύση εκτός δικαστικών ή άλλων ενεργειών στην κατεύθυνση της συναξιοποίησης του οικοπέδου χωρίς έξωση της Ελλάδας κλπ επικρατεί σιγή ιχθύος για το θέμα του σχολικού διδακτηρίου στο Μόναχο.
Στην συνάντηση του Σεπτεμβρίου, είχε συμφωνηθεί - όπως είχαμε δημοσιεύσει - σε ενάμιση, το πολύ, δύο μήνες να είναι έτοιμες και οι δύο πλευρές (Ελλάδα- Δήμος Μονάχου) να παρουσιάσουν πιο αναλυτικά τις θέσεις τους στην πιο πάνω πρόταση προκειμένου να συμφωνηθούν λεπτομέρειες σε μια νέα συνάντηση στο Μόναχο.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η συγκεκριμένη σιγή δεν αποτελεί μέρος ενός σχεδίου προετοιμασίας της ελληνικής πλευράς αλλά μάλλον ανικανότητας και αργών ρυθμών για την επεξεργασία της ελληνικής άποψης.
Έτσι ο πρ. Πρόεδρος της ελληνικής Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος ( ο οποίος δραστηριοποιείται έντονα για το θέμα) με επιστολή του σ όλους τους αρμόδιους και συναρμόδιους ελληνικούς φορείς και υπηρεσίες επισημαίνει "Θα είναι τραγικό, εάν τυχόν υπάρξει αφωνία ή άλλη καθυστέρηση επεξεργασμένων απόψεων από Ελληνικής πλευράς, όπως θα είναι αρνητικό και αν ζητηθεί περαιτέρω παράταση του χρόνου κατάθεσης των απόψεων, διότι ήδη εντωμεταξύ θα υπάρξουν συνεδριάσεις και αποφάσεις των οργάνων του Δήμου, καθώς στο Μόναχο δημιουργείται πάλι η εντύπωση ότι η Ελλάδα αδρανεί και καθυστερεί. "
Μάλιστα ο πρ. Πρόεδρος της Βουλής επισημαίνει ακόμη ότι "Επειδή παρήλθε άπρακτος ο χρόνος και διάφοροι από πλευράς Δήμου πιέζουν για λήψη οριστικών αποφάσεων, προγραμματίστηκε όπως πληροφορούμαι, να έλθει προς συζήτηση πάλι το θέμα στο Kommunalreferat του Δήμο, στις αρχές του Νέου Έτους, με στόχο να ληφθεί απόφαση για οριστική αξιοποίηση του οικοπέδου από τον Δήμο για τις δικές του και μόνο εκπαιδευτικές ανάγκες".
Πάντως απ όσο γνωρίζουμε, στο Υπουργείο Παιδείας ο αρμόδιος Υφυπουργός για ελληνόγλωσση εκπαίδευση δήλωσε αναρμόδιος για το θέμα ρίχνοντας εμμέσως την ευθύνη "της όποιας καθυστέρησης" στην υπόλοιπη ηγεσία του ΥΠΕΠΘ.
Το συμπέρασμα απ όλα τα παραπάνω είναι ότι ενώ υπήρξε ανατροπή μιας αρνητικής κατάστασης κινδυνεύουμε να χάσουμε την "ευκαιρία" για άλλη μια φορά ως Ελλάδα και ως Ελληνισμός του Μονάχου από την αδυναμία να αντιμετωπιστεί με τη σοβαρότητα και υπευθυνότητα που αρμόζει στο θέμα.
Για την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνισμού του Μονάχου το σχολικό διδακτήριο δεν είναι απλά ένα "κτίριο". Είναι ένα όραμα που ο ίδιος εμπνεύστηκε, που ανέλαβε μέσω των φορέων του τις πρωτοβουλίες, που βλέπει το "κτίρο" ως ένα πολιτιστικό εκπαδιευτικό κέντρο στην καρδιά της Ευρώπης που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες και τους στόχους του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.