foto: Doryforos |
Ήταν μόλις 8
χρονών ζούσε μέσα στο δικό του αθώο κόσμο και περίμενε να μπει στο τρένο. Ποιος
ξέρει αν ήταν το πρώτο του ταξίδι με τρένο ή αν είχε συνηθίσει και βιαζόταν να
μπει πρώτος στο βαγόνι όπως κάνουν όλα τα παιδιά. Προφανώς και θα ένιωθε σιγουριά αφού δίπλα του
ήταν η μητέρα του και πολύς κόσμος. Ήταν άλλωστε πρωί και ο σταθμός ήταν
γεμάτος.
Δεν πρόλαβε όμως να
μπει ολόκληρο
το τρένο στο σταθμό γιατί έπρεπε να σταματήσει έχοντας όμως πρώτα χτυπήσει θανατηφόρα τον μικρό 8χρονο. Ένα αρρωστημένο μυαλό έσπρωξε τον 8χρονο και την μητέρα του μπροστά στο τρένο.
το τρένο στο σταθμό γιατί έπρεπε να σταματήσει έχοντας όμως πρώτα χτυπήσει θανατηφόρα τον μικρό 8χρονο. Ένα αρρωστημένο μυαλό έσπρωξε τον 8χρονο και την μητέρα του μπροστά στο τρένο.
Στα καλά
καθούμενα. Ένας άγνωστος σε σπρώχνει στις γραμμές για να σε πατήσει το τρένο. Μια ιστορία που δεν
μπορεί παρά να σε σοκάρει όταν την ακούσεις. Σοκ για το μέχρι που μπορεί να φθάσει το
ανθρώπινο μυαλό. Σοκ γιατί ενισχύεται η
φοβία ότι ο «διπλανός σου» που κάθεται μαζί σου στο τραμ, περπατάει στο δρόμο, κάθεται στο διπλανό τραπέζι στο εστιατόριο
μπορεί να έχει οποιοιδήποτε αρρωστημένη και μακάβρια σκέψη στο μυαλό του.
Για το μικρό
8χρονο όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία καθώς δεν υπάρχει πια. Και όχι γιατί
έπαιζε επικίνδυνα στις γραμμές όπως κάνουν πολλά παιδιά, όχι γιατί έβαλε τον
εαυτό του σε κίνδυνο αλλά επειδή κάποιος (προφανώς τυχαία) επέλεξε αυτόν και
την μητέρα του όταν αποφάσισε να κάνει πράξη το επαίσχυντο "σχέδιό του".
Γονείς δήλωναν
χθες στα τηλεοπτικά παράθυρα ότι θα πουν στα παιδιά τους να μην στέκονται πλέον
στην άκρη της πλατφόρμας των σταθμών των τρένων και των μετρό.
Αλλά μπορούμε να
προλάβουμε ένα μυαλό όταν είναι άρρωστο, μπορούμε να το προβλέψουμε. Δυστυχώς
όχι. Όπως δεν μπορούσε να φανταστεί ο ανθρώπινος νους ότι κάποιος θα ρίξει ένα
αεροπλάνο με 150 επιβάτες στα βράχια των Άλπεων ή ότι θα βγει από το Mc Donalds και θα αρχίζει νε πυροβολεί τυχαία όποιον βρίσκει μπροστά
του ….ή ότι θα σε σπρώξει κάποιος δυνατά στις σκάλες του μετρό … ή για
να επανέλθουμε στο χθεσινό τραγικό συμβάν, να έχεις σπρώξει ήδη δυο ανθρώπους
στο θάνατο και να επιχειρείς να σπρώξεις και τρίτον …
Πρέπει όμως να μάθουμε να ζούμε και με αυτό και κάθε άλλου είδους "κίνδυνο" χωρίς να περιορίσουμε ιδιαίτερα την ποιότητα της ζωής μας.
Πρέπει όμως να μάθουμε να ζούμε και με αυτό και κάθε άλλου είδους "κίνδυνο" χωρίς να περιορίσουμε ιδιαίτερα την ποιότητα της ζωής μας.
Η γραμμή «7» στον
κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Φρανκφούρτης είναι η γραμμή που κάνουν στάση
τα τρένα από και προς το Μόναχο.
Παρότι είναι μια
από τις δεκάδες γραμμές (πλατφόρμες του σταθμού) μόλις πατήσεις το πόδι σου
στην πλατφόρμα κατεβαίνοντας από το τρένο νιώθεις ότι τη γνωρίζεις και την καταλαβαίνεις.
Αυτό προκύπτει από τα πολλά ταξίδια.
Σ αυτή τη γραμμή
από χθες όλα είναι διαφορετικά. Σήμερα τη σκεπάζει ένα πέπλο σιωπής, νιώθεις
ότι δεν πρέπει να μιλάς ούτε καν στο τηλέφωνο. Παρόλο που ο κόσμος τρέχει να
προλάβει τα τρένα, από τα μεγάφωνα ακούγονται ανακοινώσεις δρομολογίων.
Η γραμμή 7 του
σιδηροδρομικού σταθμού της Φρανκφούρτης από χθες δεν είναι η ίδια.
Καλό ταξίδι μικρέ
άνδρα !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.