Ο Γιάννης Σακελλαρίου έφυγε την περασμένη εβδομάδα αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ήταν ο πρώτος ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτής Γερμανίας, εκλεγόμενος επί 20 χρόνια με το SPD στη Βαυαρία. Ήταν ο πρώτος ξένος πρόεδρος της Νεολαίας Σοσιαλδημοκρατών Jusos στο Μόναχο, με έντονη αντιστασιακή δράση στη διάρκεια της Χούντας από τις γραμμές του ΠΑΚ. Ενδεικτική για εκείνη την εποχή και η ανέκδοτη ιστορία της υπόθεσης Βαλυράκη που μου εξιστορούσε πριν ένα χρόνο.
Γνώρισα το Γιάννη, ευρωβουλευτή στο Μόναχο, στα τέλη της δεκαετίας του 80 και κρατήσαμε στενή σχέση μέχρι τέλους. Εκτιμούσα πάντα τη σταθερότητα του σοσιαλδημοκρατικού, ευρωπαϊκού του προσανατολισμού και λόγου, το αγκαζάρισμά του για τα θύματα πολιτικών διώξεων, από την Ελλάδα της Χούντας μέχρι την Τουρκία και τις χώρες της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής, στις
οποίες είχε αφιερώσει το ενδιαφέρον του στα τελευταία χρόνια ως ευρωβουλευτής.
Παρά την αρρώστια του, έμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή θετικός και δραστήριος.
Το βιβλίο που ετοίμαζε, δεν πρόλαβε να το τελειώσει. Αλλά τον έγραψε η ιστορία.
Καλό ταξίδι, Γιάννη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.