Το 2010 οι "αγανακτισμένοι" στην Πλατεία Συντάγματος και στη συνέχεια στην υπόλοιπη Ελλάδα είχαν στοχοποιήσει σχεδόν αποκλειστικά τους πολιτικούς για το δημοσιονομικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε η χώρα.
Στη συνέχεια μπήκαν στο στόχαστρο τα ΜΜΕ αλλά η κριτική ήταν αλά καρτ, δηλ το κανάλι που προωθούσε την
άποψή μας ήταν καλό ενώ το κανάλι που προωθούσε την αντίθετη άποψη ήταν "πουλημένο". Και ας ήταν όλη η δομή των ΜΜΕ στην Ελλάδα διάτρητη.
Απ έξω από το "παιχνίδι" της κριτικής έμεινε η δικαιοσύνη. Και αν η Ελλάδα σήμερα αντιμετωπίζει πολλά διαθρωτικά, διοικητικά και λειτουργικά προβλήματα οφείλεται είτε στο γεγονός ότι δεν λειτουργεί η δικαιοσύνη είτε για τί δεν εμπιστεύεται η πλειοψηφία των πολιτών τις αποφάσεις της.
Και αν η δικαιοσύνη δεν κατορθώσει να πείσει ότι αποφασίζει χωρίς εξωθεσμικές παρεμβάσεις τότε οι αποφάσεις της θα αμφισβητούνται ακόμη και αν αυτές δεν έχω δεχτεί παρέμβαση.
Έτσι κάπως φθάνουμε στην υπόθεση "ΠΑΟΚ και Ξάνθη".
Η μια πλευρά θεωρεί την απόφαση "στημένη" και αν αλλάξει στην πορεία η απόφαση (που αυτό θα γίνει) τότε η άλλη πλευρά θα ισχυρίζεται ότι η δικαιοσύνη δεν «λειτούργησε» ανεξάρτητα.
Όταν η γερμανική δικαιοσύνη κάλεσε τον Πρόεδρο της Μπάγερν σε απολογία και τελικά τον οδήγησε στη φυλακή κανείς δεν αμφισβήτησε την απόφαση. Πολλοί υποστηρικτές εκδήλωσαν την συμπαράστασή τους αλλά μέχρι εκεί.
Στην Ελλάδα η έλλειψη εμπιστοσύνης στη δικαιοσύνη ενισχύει την ανομία και κυρίως όταν αυτή ξέρει να χειρίζεται την κοινωνία.
Για το λόγο αυτό η αντιπαράθεση γύρω από το αν πρέπει ή όχι να υποβιβαστεί ο ΠΑΟΚ και η Ξάνθη το μόνο που θα επιφέρει είναι ένταση σε αθλητικό και ίσως σε κοινωνικό επίπεδο αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι μάλλον αλλού και είναι στον τρόπο που η κοινωνία αντιμετωπίζει τη δικαιοσύνη και την εμπιστοσύνη που έχει σ αυτήν.
Κ. Τ.
Κ. Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.