Süddeutsche: "Μικρή παρηγοριά από την αρχαιότητα"

«Το θέατρο της Επιδαύρου ηλικίας 2300 ετών είναι κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού και κάποτε αποτελούσε τμήμα θεραπευτηρίου για άρρωστους προσκυνητές. 

Αυτό το Σάββατο θα μεταδώσει live ‘Οι Πέρσαι’ του Αισχύλου – και θα στείλει την ιαματική δύναμή του για πρώτη φορά μέσω διαδικτύου σε ολόκληρο τον κόσμο»

Το πρωτοσέλιδο άρθρο της Christine Dössel στην Süddeutsche Zeitung του Σαββάτου, 25/7/20, αναφέρει τα εξής:

 // Όποιος έχει πάει στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου γνωρίζει ότι είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη του κόσμου, και μάλιστα τόπος μιας μαγικής πνευματικότητας. Με τις σε ανοδική κλίση κερκίδες του δεσπόζει σαν ανοιχτή πέτρινη βεντάλια σε μια πλαγιά του βουνού, περιβαλλόμενο από μεγαλόπρεπα κυπαρίσσια, που το άρωμά τους γεμίζει τον ζεστό αέρα. Χτισμένο τον 4ο αιώνα π.Χ. για 14.000 θεατές, το ημικυκλικό μνημειώδες θέατρο (να μην μπερδεύεται με το κυκλικό αμφιθέατρο) ανήκε σε έναν μεγάλης έκτασης θεραπευτικό και λατρευτικό χώρο, αφιερωμένο στον θεραπευτή θεό Ασκληπιό. Σε αυτό το Ασκληπιείο, με τα λουτρά, τους ναούς και τα ιατρεία του, έρχονταν ως προσκυνητές χρονίως άρρωστοι, για να θεραπευτούν με ένα είδος ολιστικής θεραπείας, στης οποίας το πρόγραμμα wellness και αποθεραπείας συμπεριλαμβανόταν και το θέατρο.

Μια τέτοια παρηγορητική και θεραπευτική επίδραση αναμένεται και τώρα στην παρούσα πανδημία, 2300 χρόνια αργότερα, να ξεκινήσει από την Επίδαυρο, όταν αυτό το Σαββατοκύριακο για πρώτη φορά μεταδοθεί στο διαδίκτυο μια παράσταση από το αρχαίο θέατρο. Στις 20:00 το Σάββατο θα έχουν θεατές σε όλο τον κόσμο την ευκαιρία να δουν την τραγωδία «Πέρσαι» του Αισχύλου, σε ζωντανή μετάδοση από την Επίδαυρο με αγγλικούς υπότιτλους (www.livefromepidaurus.gr). Πρόκειται για παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου Αθηνών, σε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού Δ/ντή του Δημήτρη Λιγνάδη. Οι Έλληνες εφηύραν το δυτικό θέατρο. Και από τότε δεν χάθηκε, παρ’ όλες τις επιδημίες, τις σκηνοθετικές ακρότητες και τους πεσιμιστές του πολιτισμού. Οποία ισχυρού συμβολισμού επίδραση συνιστά να δηλώνει την παρουσία του, τρόπον τινά από τις αρχέγονες ρίζες του, το θέατρο, σε μια στιγμή που ο κορωνοϊός κατακρήμνισε σε υπαρξιακή ένδεια τόσες σκηνές και εμπόδισε το σύνολο των παραστάσεων. Και μάλιστα με τους «Πέρσες», την παλαιότερη από τις σωζόμενες τραγωδίες. Δεν εφηύραν τελικά άδικα οι Έλληνες και το Πάθος.

Η μετάδοση από την Επίδαυρο μπορεί να θεωρηθεί λοιπόν ιδανικό πακέτο φροντίδας, σταλμένο από την κοιτίδα του θεάτρου – και της δημοκρατίας – έξω στον κόσμο. Με αυτό οι άνθρωποι, που λόγω του κορωνοϊού δεν μπορούν να πάνε φέτος στην Ελλάδα, θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη μοναδική ατμόσφαιρα αυτού του θεάτρου, δήλωσε ο Π/Θ Κυριάκος Μητσοτάκης και πρόσθεσε ότι γι’ αυτόν η ζωντανή μετάδοση αποτελεί «ορόσημο».

Στην Τραγωδία του «Πέρσαι», που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 472 π.Χ. ο έλληνας ποιητής Αισχύλος περιγράφει την απόλυτη ήττα του περσικού στρατού υπό τον βασιλιά Ξέρξη στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, που σήμανε το τέλος της περσικής παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Ο ίδιος ο Αισχύλος έλαβε μέρος στη ναυμαχία. Δεν την περιέγραψε όμως σε θριαμβευτικούς τόνους από την οπτική των Ελλήνων, αλλά – κι αυτή είναι η ιδιαιτερότητα – από την οπτική των Περσών. Πρόκειται για μια μεγάλη καταγγελία του πόνου και του πολέμου, αλλά και έναν ύμνο της αττικής δημοκρατίας. Όποιος τη βιώσει, μπορεί να νιώσει – σύμφωνα με την αριστοτελική Ποιητική – ‘έλεος’ και ‘φόβον’, για να φτάσει τελικά στην ‘κάθαρσιν’. Κάθαρσις όμως σημαίνει θεραπεία. //