Συγκεκριμένα η εφημερίδα αναφέρει
Ο «Ε.Κ.» αφήνει ανοιχτό το παρακάτω Κύριο Αρθρο, θεωρώντας το
προσφορά υπηρεσίας λόγω της κρισιμότητας του ζητήματος, προς όλους όσοι ενδιαφέρονται, συνδρομητές μας και μη.Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής βρίσκονται σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι.
Για τον λόγο αυτό η ψήφος μας στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 2020 έχει μεγαλύτερη σημασία από συνήθως.
Το μέλλον της Αμερικής, και πιθανόν το μέλλον της Ελλάδας και της Κύπρου, μπορεί να εξαρτάται από αυτήν.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη. Ούτε θα μπορούμε να επικαλεστούμε το άλλοθι ότι δεν γνωρίζαμε.
Στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου οφείλουμε να βάλουμε το γενικό συμφέρον υπεράνω του πολιτικού και του προσωπικού.
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απέδειξε, στα σχεδόν τέσσερα χρόνια που πέρασαν, ότι είναι ακατάλληλος να ηγείται της Αμερικής και όλου του Κόσμου. Η ζημιά στην χώρα, στην περίπτωση που επανεκλεγεί, πιθανόν να μην είναι αναστρέψιμη.
Το εθνικό συμφέρον, λοιπόν, το μέλλον των παιδιών μας, μας καλεί να ψηφίσουμε τον Τζο Μπάιντεν για επόμενο πρόεδρο της Αμερικής.
…………………
Πιθανόν η θέση μας αυτή να δυσαρεστήσει αρκετούς από τους αγαπητούς αναγνώστες μας.
Η εύκολη και ανώδυνη, προσωρινά, για εμάς λύση, θα ήταν να μην πάρουμε θέση.
Να σας προτρέψουμε να «ψηφίσετε κατά συνείδηση». Να ακολουθήσουμε το «νίπτω τας χείρας μου», όπως έκανε ο Πιλάτος.
Θα προδίδαμε, όμως, αν το κάναμε αυτό, ό,τι πιο πολύτιμο αγαθό διαθέτει αυτή η εφημερίδα: την σχέση εμπιστοσύνης που έχει χτίσει μαζί σας, με τους αναγνώστες μας.
Και, επιπλέον, θα ήμασταν ανάξιοι της ιστορίας των 105 ετών του «Ε.Κ.».
Δεν είναι ώρα για υπεκφυγές.
Είναι ώρα ευθύνης. Τα γεγονότα απαιτούν να αναλάβει ο καθένας μας την ευθύνη που του αναλογεί.
Να υποστεί, ακόμα, και θυσίες.
Ιδιαίτερα αυτοί από εμάς που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης.
…………………
Οι εκλογές της 3ης Νοεμβρίου θα δώσουν απάντηση σε ένα κρίσιμο ερώτημα που απασχολεί και όλο τον Κόσμο: Κατά πόσον η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ αποτελεί μια εκτροπή, ή την αρχή μιας νέας, περιπετειώδους εποχής στη ζωή της χώρας, και του Κόσμου ολόκληρου.
Η εκλογική αυτή μάχη είναι πράγματι μια μάχη για την ψυχή της Αμερικής. Είναι μια μάχη για τις αρχές, τις αξίες, τους θεσμούς, τις συμμαχίες που διαμόρφωσαν τον δυτικό πολιτισμό, μετά τις φοβερές συγκρούσεις του 20ού αιώνα, που οδήγησαν στην επικράτηση της δημοκρατίας και της ειρήνης.
Η θέση μας, η θέση της Ομογένειας σε αυτές τις εκλογές, θα μας προσδιορίζει για χρόνια. Θα την επικαλούνται φίλοι και αντίπαλοι.
Ας ταχθούμε, ως ομογένεια, με την σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Ας ταχθούμε ενάντια στην επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Ας ψηφίσουμε τον Τζο Μπάιντεν.
…………………
Η Αμερική βρίσκει τον εαυτό της σε μια ασυνήθιστη θέση: περνά μια σοβαρή πολιτική κρίση.
Οι θεσμοί της δοκιμάστηκαν, όσο λίγες φορές στο παρελθόν, στα τέσσερα χρόνια που πέρασαν από την εκλογή του Τραμπ στην προεδρία της χώρας.
Είναι κρίση της απεμπόλησης του ηγετικού της ρόλου διεθνώς. Της απαξίωσης συμμαχιών, όπως αυτή του ΝΑΤΟ, που η ίδια έχτισε πρωτίστως για την ασφάλειά της και την οικονομική της ευμάρεια.
Αγκαλιάζει ηγέτες, όπως τον Πούτιν, τον Κιμ και τον Ερντογάν.
Φτάσαμε στο σημείο οι ξένοι να μας λυπούνται.
…………………
Ο Τραμπ υποσχέθηκε να «Κάνει την Αμερική μεγάλη ξανά».
Την βελτίωσε; Βοήθησε την μεσαία τάξη, τους φτωχούς της; Οχι.
Αντίθετα, στα χρόνια που πέρασαν:
Εκανε τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους.
Δίχασε την κοινωνία.
Υποστήριξε τον ρατσισμό.
Στάθηκε ανίκανος να διαχειριστεί την μεγάλη κρίση της εποχής μας, τον κορωνοϊό.
Ψεύδεται.
Διασύρει ανθρώπους που τολμούν να διαφωνήσουν μαζί του.
Καυχιέται για πράγματα που δεν έχει κάνει.
Μας εξάντλησε με τον συνεχή θυμό του. Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Ακόμα πιο εξωφρενικό από το προηγούμενο. Χάνουμε πια το αίσθημα της ομαλότητας, της αξιοπρέπειας, της ντροπής, των αρχών, της ηθικής.
Είπε, «Πρώτα η Αμερική». Μα δεν είναι αυτό αυτονόητο, ότι ο κάθε ηγέτης προωθεί τα συμφέροντα της πατρίδας του; Πρώτη η Αμερική ναι, αλλά πρώτη στο πεδίο του συναγωνισμού της με άλλες χώρες. Οχι μόνη, σε απομόνωση, να δίνει λαβή στην Κίνα και την Ρωσία να εξαπλώνονται, να συνάπτουν συμμαχίες.
Είναι όμως στον χειρισμό της πανδημίας του κορωνοϊού που απέτυχε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο θέμα.
Η Αμερική, η αυτοκρατορία της επιστήμης, είδε, αναλογικά με τον πληθυσμό της, περισσότερους νεκρούς από ό,τι τριτοκοσμικές χώρες.
Πολιτικοποίησε ακόμα και τις μάσκες.
Το αποτέλεσμα είναι ότι και στο θέμα της Οικονομίας, που ήταν το ισχυρό του χαρτί, και εκεί σκόνταψε.
Κι αυτό γιατί η Οικονομία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον κορωνοϊό.
Δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι έχασαν τις δουλειές τους. Εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν. Καθυστερεί την παροχή μιας δεύτερης κρατικής βοήθειας που θα επέτρεπε να αναπνεύσουν οι άνθρωποι. Δεκάδες εκατομμύρια πολιτών πεινάνε.
Η μόνη του άμυνα είναι ότι φταίει η Πελόζι, τα ΜΜΕ οι εχθροί του.
Υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτά. Δεν είναι όμως ο πρώτος πρόεδρος που έχει αντιπολίτευση, που τα ΜΜΕ ασκούν αυστηρή κριτική, που έχει εχθρούς.
Ούτε θα είναι και ο τελευταίος.
Μεταναστευτικό
Ως μετανάστες εμείς οι ίδιοι, ή ως παιδιά μεταναστών, πρέπει να μας θίγει βαθύτατα το εχθρικό κλίμα που καλλιεργεί προς τους μετανάστες από την στιγμή που ανακήρυξε την υποψηφιότητά του για την προεδρία.
Κι ενώ χρησιμοποιεί εμπρηστικές εκφράσεις μόνο κατά των παράνομων μεταναστών, το κλίμα που δημιουργεί προκαλεί ένα σύννεφο καχυποψίας για όλους μας.
Αναμφίβολα η χώρα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι. Εχει νόμους και πρέπει να τους εφαρμόζει.
Είναι, όμως, ντροπή, είναι ασυγχώρητο, να χωρίζει παιδιά από τους γονείς τους.
Για όνομα του Θεού!
Η Ιστορία της μετανάστευσης στις ΗΠΑ είναι η Ιστορία της ίδιας της χώρας.
Είναι και η Ιστορία της δικής μας Κοινότητας.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Πολλοί από εμάς γνωρίζουμε ή έχουμε ακούσει ιστορίες ομογενών μας που «πήδηξαν από το καράβι», αλλά που μετά δούλεψαν τίμια, σκληρά, ήταν νομοταγείς, έκαναν οικογένειες, πλήρωσαν φόρους, πρόσφεραν στην κοινωνία που τους δέχτηκε και στην χώρα που τους φιλοξένησε.
Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν εμείς οι μετανάστες να επικροτούμε τις ύβρεις, την απαξίωση, ενάντια -κατά το πλείστον- ανθρώπων που φτάνουν μέχρι εδώ, όπως κάποτε φτάσαμε κι εμείς, με το όνειρο να χτίσουν ένα καλύτερο μέλλον;
Πώς;
Εξωτερική πολιτική
Οι εκλογές της 3ης Νοεμβρίου πιθανόν να είναι καθοριστικής σημασίας και για την ασφάλεια της Ελλάδας και της Κύπρου.
Τα γεγονότα, όσον αφορά την τουρκική ωμή, συστηματική, επιθετικότητα είναι σε όλους μας γνωστά.
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι η ειρήνη κρέμεται από μια τρίχα, γιατί ο Ερντογάν φαίνεται αποφασισμένος να επιβάλλει ακόμα και διά της βίας, τα επεκτατικά του σχέδια στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Εχουμε σε ένα βαθμό την συμπαράσταση της ΕΕ. Δεν φτάνει.
Η ΕΕ δεν διαθέτει Στρατό.
Η μόνη χώρα που μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια του Ερντογάν είναι η Αμερική.
Το έχει κάνει και στο παρελθόν.
Ωστόσο, είναι γνωστές οι σχέσεις Τραμπ με Ερντογάν. Εχει αναφερθεί σε αυτές και ο ίδιος. Τις τεκμηριώνουν και οι συνεργάτες του (π.χ. ο πρώην σύμβουλός του σε θέματα Εθνικής Ασφάλειας). Δεν θα χρειαστεί καν να του δώσει το «πράσινο φως». Ο Ερντογάν θα θεωρήσει ότι το έχει ήδη εξασφαλίσει. Οτι για κάποιο λόγο τού το οφείλει.
Επομένως, μια ψήφος υπέρ του Τραμπ μπορεί να ισοδυναμεί με μια ψήφο υπέρ της ελευθερίας δράσεως του Ερντογάν σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Αντίθετα, ο Μπάιντεν γνωρίζει την Ομογένεια. Γνωρίζει τα εθνικά μας θέματα. Γνωρίζει τις επιπτώσεις που θα έχει στο ΝΑΤΟ μια σύρραξη μεταξύ δύο κρατών-μελών του. Γνωρίζει ότι ο μόνος ωφελημένος από αυτή θα είναι ο Πούτιν.
Επίλογος
Ο Τραμπ είναι ένας ταλαντούχος δημαγωγός.
Εκμεταλλεύτηκε, ομολογουμένως κατά πανέξυπνο τρόπο την οργή της μεσαίας τάξης κατά του κατεστημένου.
Των οικογενειαρχών που έχασαν τις δουλειές τους, γιατί οι επιχειρήσεις μετακόμισαν στην Κίνα ή κάπου αλλού.
Την απόγνωση των νέων, ότι για πρώτη φορά στη μνήμη το οικονομικό τους επίπεδο θα ήταν χαμηλότερο από των γονιών τους.
Τα προβλήματα αυτά είναι υπαρκτά. Η μεσαία τάξη πιέζεται ασφυκτικά. Δεν αντέχει άλλο.
Γι’ αυτό και είναι ευάλωτοι σε δημαγωγούς όπως ο Τραμπ.
Ωστόσο, ο Τραμπ δεν είναι σε θέση να τους εκπροσωπεί. Να τους καταλάβει. Να εφαρμόσει τις πολιτικές που θα τους ανακουφίσουν.
Τα έργα του άλλα δείχνουν.
Αν κάποιος μπορεί να τους καταλάβει, αυτός είναι ο Μπάιντεν.
Η επιλογή, λοιπόν, μεταξύ Τραμπ και Μπάιντεν είναι σαφής.
Ο Τζο Μπάιντεν θα επαναφέρει τον σεβασμό στον προεδρικό θεσμό.
Θα εργαστεί να ενώσει, όχι να διχάσει, τον αμερικανικό λαό.
Θα ακούσει τους επιστήμονες στο θέμα του κορωνοϊού.
Θα ενισχύσει την Οικονομία βάζοντας, επιτέλους, την έμφαση της οικονομικής πολιτικής εκεί που πρέπει, στη μεσαία τάξη.
Δεν είναι τέλειος.
Δεν θα κάνει θαύματα.
Θα επαναφέρει, όμως, μια ανθρώπινη, αξιοπρεπή συμπεριφορά στην προεδρία.
Θα προσπαθήσει να επουλώσει τις πληγές που έχουν ανοιχτεί στο πολιτικό σώμα της χώρας.
Δεν θα «κυβερνά» με τα tweets.
Θα ηγηθεί του Κόσμου. Θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στους συμμάχους μας.
Θα βάλει φρένο στα παράλογα σχέδια του Ερντογάν.
Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας, ένα θέμα μετράει. Ενα πράγμα καθοδηγεί τις πράξεις όλων μας.
Ο χαρακτήρας μας.
Η μοίρα μας, ως άνθρωποι και κοινωνίες, είναι ο χαρακτήρας μας.
Ηρθε ή ώρα να τελειώσει αυτή η κρίση.
Είναι στο χέρι μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.