Στη στήλη «Η ματιά του Prantl», ο πολιτικός συντάκτης Heribert Prantl αναφέρει:
//Την τελευταία στιγμή, η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο κατέληξαν σε μία συμφωνία
για το Εμπόριο. Αυτό ήταν απολύτως απαραίτητο και εντυπωσιακό μετά τις άθλια μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις. Υπάρχει η επιθυμία να επιδειχθεί αποφασιστικότητα για ένα καλό, τουλάχιστον ένα ανεκτό αποτέλεσμα και στην Προσφυγική Πολιτική. Ως προς το θέμα αυτό, η τελευταία στιγμή έχει περάσει προ πολλού.Γιατί η αποφασιστικότητα της ΕΕ δεν πηγαίνει προς μια καλή, αλλά προς μια φριχτή κατεύθυνση. Είναι η αποφασιστικότητα να μην γίνει τίποτα καλό: Ει δυνατόν δεν θα πρέπει να συμβεί τίποτα, προκειμένου να βελτιωθούν σε μόνιμη βάση οι φρικτές συνθήκες στους καταυλισμούς των προσφύγων στο Αιγαίο. Οι συνθήκες εκεί θα πρέπει να παραμείνουν τρομακτικές και απελπιστικές. Στους εν είδη φυλακής καταυλισμούς, οι πρόσφυγες ζουν στη βρωμιά. Στη «Μόρια 2» πολλές σκηνές πλημμυρίζουν και υπάρχει λάσπη παντού. Οι συνθήκες υγιεινής, ο εφοδιασμός και η κατάσταση ασφάλειας στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ στο νησί της Λέσβου είναι για λύπηση. Ένα παιδί τριών ετών βιάστηκε εκεί κατά τη διάρκεια της νύχτας. Στον καταυλισμό στο Βαθύ της Σάμου, τα μωρά και τα μικρά παιδιά δαγκώνονται από αρουραίους. Ο αντιτετανικός ορός που χορηγείται από οργανισμούς βοήθειας καταλήγει να αποτελεί χριστουγεννιάτικο δώρο.
Θα μπορούσε να υπάρξει βοήθεια, αλλά αυτό δεν πρέπει να συμβεί, επειδή η Ευρώπη δεν το θέλει. Οι καταυλισμοί θα πρέπει να παραμείνουν τόποι αποτροπής. Η ΕΕ αυτοαποκαλείται χώρος Δικαιοσύνης, Ασφάλειας και Ελευθερίας. Ελευθερία; Η αδικία και η ανασφάλεια είναι τόσο μεγάλη στους καταυλισμούς των προσφύγων, ώστε πρέπει να γίνει λόγος για μια ντροπιαστική ευρωπαϊκή θρασύτητα. Στην Προσφυγική Πολιτική υπάρχει Lockdown ανθρωπιάς.
Ο Gerd Müller, Ομοσπονδιακός Υπουργός Αναπτυξιακής Βοήθειας, έκανε λόγο για δαγκώματα αρουραίων στον καταυλισμό των προσφύγων. Μού ήρθε στο νου μία από τις πιο οδυνηρές αφηγήσεις της μεταπολεμικής περιόδου, το διήγημα του Wolfgang Borchert «Κι όμως, τη νύχτα κοιμούνται οι αρουραίοι» από το 1947. Διαδραματίζεται στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στα ερείπια μιας μεγάλης γερμανικής πόλης: Ο 9χρονος Jürgen επιτηρεί επί ημέρες τα ερείπια ενός σπιτιού με ένα ρόπαλο στο χέρι. Ο 4χρονος αδερφός του κείται νεκρός κάτω από τα ερείπια, σκοτωμένος από βόμβα. Ο Jürgen έμαθε από τον δάσκαλό του ότι οι αρουραίοι τρώνε πτώματα και θέλει να το αποτρέψει.
Ένας ηλικιωμένος άγνωστός του άνδρας αρχίζει να του μιλάει και επιδεικνύει συμπόνια για το άυπνο αγόρι που έχει σχεδόν λιμοκτονήσει. Ο άντρας καταφεύγει στο ψέμα και διαβεβαιώνει τον Jürgen ότι οι αρουραίοι κοιμούνται τη νύχτα. Γι’ αυτό και δεν χρειάζεται να φροντίζει πλέον τον νεκρό αδερφό του. Προτείνει στο αγόρι να φάει κάτι στο σπίτι του και στη συνέχεια να χτίσει μαζί του έναν αχυρώνα για ένα κουνέλι που θα του δωρίσει. Ο άνδρας επιχειρεί να αναζωογονήσει σιγά-σιγά το τραυματισμένο παιδί. Η ιστορία δεν αναφέρει εάν το καταφέρνει. Παρόλα αυτά είναι μια ελπιδοφόρα ιστορία. Η ιστορία της Προσφυγικής Πολιτικής της ΕΕ είναι απελπιστική. Η ΕΕ δεν επιχειρεί καν να βοηθήσει τα παιδιά που έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες. Οι αρουραίοι στην Ευρώπη δεν κοιμούνται τη νύχτα.
Ο κορωνοϊός έχει απομακρύνει την προσοχή από τους πρόσφυγες. Οι συνθήκες στους καταυλισμούς των προσφύγων αποτελούν χλευασμό προς το Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Οι πρόσφυγες εγκαταλείπονται στη βρωμιά, στον κορωνοϊό, στους αρουραίους και στην ανοιχτή θάλασσα. Τα κράτη της ΕΕ έχουν αναστείλει όλα τα μέτρα διάσωσης στη Μεσόγειο. Η Τουρκία και η Ελλάδα παίζουν θαλάσσιο πινγκ πονγκ με τις βάρκες των προσφύγων. Η Frontex παρακολουθεί ή και συμμετέχει. Ο Ομοσπονδιακός Υπουργός Εσωτερικών Horst Seehofer γράφει επιστολές για να τορπιλίσει τις διασώσεις από ιδιωτικούς φορείς -οι οποίες χρηματοδοτούνται, μεταξύ άλλων, από την Ευαγγελική Εκκλησία. Ο κορωνοϊός προφανώς σκλήρυνε την ψυχή των Χριστιακοινωνιστών.
Αυτές τις ημέρες βυθίστηκε ένα πλοίο με 37 μετανάστες στα ανοικτά των ακτών της Τυνησίας. 20 άτομα πνίγηκαν, μεταξύ των οποίων 19 γυναίκες, τέσσερις εξ αυτών έγκυες. Την εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα, τέσσερα πτώματα παιδιών ξεβράστηκαν στη Λιβύη, αναφέρει η οργάνωση παροχής βοήθειας Sea-Eye. Το πλοίο, με το οποίο παρέχει βοήθεια, ονομάζεται Alan Kurdi. Το όνομά του το πήρε από το δίχρονο παιδί Σύρων προσφύγων, του οποίου η σορός ξεβράστηκε στις τουρκικές ακτές της Μεσογείου τον Σεπτέμβριο του 2015. Οι φωτογραφίες του νεκρού παιδιού στην παραλία προκάλεσαν τότε παγκόσμια αίσθηση. Σήμερα;
Στις 28 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία γιορτάζει εδώ και αιώνες την «Εορτή των Αθώων Παιδιών». Αποτελεί υπενθύμιση της ημέρας κατά την οποία, σύμφωνα με τη Βίβλο, ο βασιλιάς Ηρώδης σκότωσε τα παιδιά της Βηθλεέμ -με την ελπίδα να βρει το μωρό Ιησού, το οποίο θεωρούσε κίνδυνο για την εξουσία του. Αυτή η μέρα και τα ήθη και έθιμα που σχετίζονται με αυτήν ανήκουν στην περίοδο των Χριστουγέννων.
Τα αθώα παιδιά ζουν τώρα στους καταυλισμούς των προσφύγων. Τα πραγματικά Χριστούγεννα στην εποχή μας θα υπάρξουν, όταν θα διασωθούν. Όταν θα έρθει πραγματικά «ο Σωτήρ» -και δεν θα υμνείται μόνο στα χριστουγεννιάτικα τραγούδια.//
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.