ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΜΟΝΑΧΟΥ: Ανακοίνωση για ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Δελτίο τύπου:

Το Πολυτεχνείο Ζει Στους Αγώνες Του Σήμερα Για Δουλειά-Ζωή Με Δικαιώματα

Η Επιτροπή Αγώνα Μονάχου, χαιρετίζει τις αγωνιστικές εκδηλώσεις για τον εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Για του Έλληνες μετανάστες της Επιτροπής Αγώνα, η 17η Νοέμβρη αποτελεί μια ξεχωριστή μέρα στην ιστορία των αγώνων του Ελληνικού Λαού, μια ιστορική στιγμή που απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. 

Η αμερικανοκίνητη  φασιστική  δικτατορία στην Ελλάδα, ήρθε  ως επιστέγασμα  μιας  20χρονης και πλέον πολιτικής διώξεων, απαγορεύσεων, τρομοκρατίας του Ελληνικού λαού. Συμβάδισε χέρι – χέρι με την ανάγκη του ντόπιου κεφαλαίου για «εργασιακή ειρήνη» στο εσωτερικό της χώρας και την ταυτόχρονη ανάγκη η χώρα να συνεχίσει να λειτουργεί ως ορμητήριο των αμερικανοΝΑΤΟϊκών δυνάμεων απέναντι στις Σοσιαλιστικές χώρες αλλά και στα αναπτυσσόμενα  εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα κατά της αποικιοκρατία και του ιμπεριαλισμού, που «αγκάλιαζαν» όλη τη νοτιοανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο. 

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 15, 16 και 17 Νοέμβρη, που απλώθηκε σα σπίθα σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας και αγκαλιάστηκε από το εργατικό κίνημα, έδειξε ότι καμία δικτατορία δεν είναι ανίκητη όσο και αν οι πρόσκαιρες νίκες της απέναντι στον «εχθρό Λαό» φαντάζουν συντριπτικές. 

Απέδειξε ότι ιστορικά, όσο οι πρωτοπόρες εργατικές-λαϊκές δυνάμεις δεν υποστέλλουν τη σημαία της κοινωνικής απελευθέρωσης, της πάλης για τα λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες, μπαίνουν μπροστά σε μικρούς και μεγάλους αγώνες με συντονισμό, αίσθημα αλληλεγγύης και αλτρουϊσμό, οι φαινομενικά μικρές εστίες αντίστασης απέναντι στους δυνάστες μπορούν γρήγορα να γίνουν ο εφιάλτης τους. 

Ιδιαίτερα, εμείς, εδώ στη Γερμανία, δεν ξεχνάμε το ταυτόχρονο κύμα έμπρακτης  αλληλεγγύης  που εκφράστηκε από την πρώτη γενιά των μεταναστών το οποίο αγκαλιάστηκε από το Γερμανικό εργατικό κίνημα της εποχής. Από την ίδια την πολιτική πίεση στη Γερμανική πολιτική σκηνή με μαζικότατες αντιδικτατορικές διαδηλώσεις έως  την ίδια την οργάνωση της φυγάδευσης διωκόμενων αγωνιστών τόσο από την Ελλάδα όσο και από τη δράση των παρακρατικών μηχανισμών της δικτατορίας στα προξενεία, που είχε χτίσει για την παρακολούθηση των Ελλήνων μεταναστών. 

Στις σημερινές συνθήκες, γράφοντας δύο χρόνια σχεδόν πανδημίας και έντασης των αντιλαϊκών μέτρων σε όλες ανεξαιρέτως της χώρες της ΕΕ, τα βλέμματά μας είναι στραμμένα στο Ελληνικό εργατικό κίνημα το οποίο κατάφερε να ακυρώσει στην πράξη τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων με πρόσχημα την πανδημία, να ξεσκεπάσει τις αντιλαϊκές πολιτικές, να πετύχει με συνέχεια και συνέπεια σημαντικές νίκες που δείχνουν ότι το σύστημα τους δεν είναι πανίσχυρο, οι αντιλαϊκοί νόμοι τους έχουν τόση ισχύ όσο ανίσχυρη είναι η οργάνωση και η πάλη των ίδιων των εργαζομένων. 

Σήμερα, 48 χρόνια μετά το Νοέμβρη του 1973, με την πύλη του ιστορικού κτηρίου του ΕΜΠ να φέρει τα συνθήματα «Έξω αι ΗΠΑ» «Έξω το ΝΑΤΟ», οι πρόσφατες συμφωνίες παραχώρησης της  πικράτειας της Ελλάδας στην αμερικανική πολεμική μηχανή, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις αντίστοιχες συμφωνίες των χουντικών και την εκχώρηση της χώρας και τους στρατού της ενάντια στα Λαϊκά κινήματα στην περιοχή. 

Σήμερα, 48 χρόνια μετά το Νοέμβρη του 1973, η γρήγορη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων των εργαζομένων, η μονιμοποίηση της «εκ περιτροπής εργασίας», η καταβαράθρωση της Δημόσιας Παιδείας της Δημόσιας Υγείας, το ξεπούλημα, η καταστροφή και η απαξίωση του φυσικού πλούτου της χώρας δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τα έργα και της ημέρες των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων και της ίδιας της δικτατορίας των Συνταγματαρχών. 

Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές, απέναντι σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, το Ελληνικό εργατικό κίνημα, τα εργατικά κινήματα όλης της Ευρώπης, εμείς, οι Έλληνες μετανάστες και εργαζόμενοι στη Γερμανία πρέπει να αντιπαρατεθούμε οργανωμένα και ταξικά συντονισμένα. Να βαδίσουμε στο δρόμο των ναμάτων του Πολυτεχνείου του 1973, των λαϊκών αγώνων που αναπτύχθηκαν και αναπτύσσονται με κεντρικό άξονα τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Να διδαχθούμε από τις σύγχρονες νίκες του κινήματος. 

Το μήνυμα δεν σβήνει, το Πολυτεχνείο ζει.

Έξω οι βάσεις και οι αμερικανοΝΑΤΟϊκοί ιμπεριαλιστές.

Αποδέσμευση  από ΕΕ-ΝΑΤΟ με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του.

Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Έτσι τιμάμε τον αντιδικτατορικό αγώνα. Έτσι τιμάμε τους νεκρούς μας.