«Ο λανθασμένος γερμανικός τρόπος σκέψης»

Frankfurter Allgemeine Zeitung - «Ο λανθασμένος γερμανικός τρόπος σκέψης»

Το πρωτοσέλιδο σχόλιο του συν-εκδότη της FAZ Berthold Kohler αναφέρει, μεταξύ άλλων:

Το βράδυ της Δευτέρας στο Κρεμλίνο, ο Wladimir Putin έκανε κομμάτια τη Συμφωνία του Μινσκ, την περηφάνια και την ελπίδα της Διπλωματίας του Βερολίνου από την επινόηση της «φόρμουλας Steinmeier» και μετά. Όμως με την ομιλία και τα διατάγματά του κατέρριψε και μια από τις μακροχρόνιες βασικές παραδοχές της πολιτικής της Γερμανίας έναντι της Ρωσίας: Ότι υπάρχει η δυνατότητα επίτευξης με τη Μόσχα μιας βιώσιμης συμφωνίας, ακόμα και σε περίπλοκες διαφορές, εφόσον υπάρχει υπομονή, κατανόηση για την άποψη του Κρεμλίνου και αποφυγή ενεργειών που θα μπορούσαν να εκληφθούν από τη Μόσχα ως προκλήσεις.

Επί δεκαετίες και πέρα από τις κομματικές γραμμές, η γερμανική Εξωτερική Πολιτική βασιζόταν στην πεποίθηση ότι Ασφάλεια και Ειρήνη στην Ευρώπη μπορεί να υπάρξει μόνο σε συνεργασία με τη Ρωσία. Η συνεργασία είναι πάντοτε προτιμότερη από την αντιπαράθεση, τουλάχιστον από τη σκοπιά της Δύσης. Αλλά η γερμανική πολιτική για τη Ρωσία πλήττεται ακριβώς από αυτήν την παρανόηση: Ότι η άλλη πλευρά δεν θα είναι σε θέση να κάνει κάτι άλλο από το να διευθετεί όλες τις συγκρούσεις συμφερόντων με ειρηνικό τρόπο.

Όμως καταρχάς υπάρχουν αντιθέσεις μεταξύ των Δημοκρατιών της Δύσης και της αυτοκρατορίας του Putin που δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Δεύτερον, ο Ρώσος Πρόεδρος έχει αποδείξει εδώ και καιρό ότι δεν πιστεύει ούτε στον συμβιβασμό και την ισορροπία στην Εξωτερική Πολιτική, αλλά αποκλειστικά στο δικαίωμα του ισχυρότερου να παίρνει ό,τι μπορεί με τη βία. Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι ο Putin ζει σε έναν διαφορετικό πολιτικό κόσμο από τους ηγέτες της Δύσης. Οι σκέψεις και οι πράξεις του ακολουθούν μία λογική που ο Ολλανδός Rutte αποκαλεί πλέον «εντελώς τρελή». Αλλά ακόμη και μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, οι Δυτικοί πολύ συχνά έκαναν ότι δεν βλέπουν για να μην αντιμετωπίσουν κατάματα αυτή τη δυσάρεστη αλήθεια.

Τα τελευταία θύματα αυτής της αυταπάτης ήταν ο Γάλλος Πρόεδρος Macron και ο Καγκελάριος Scholz, οι οποίοι τάχθηκαν στη Μόσχα υπέρ της επανέναρξης της Διαδικασίας του Μινσκ. Την ίδια ώρα, η προετοιμασία για την αναγνώριση των «Λαϊκών Δημοκρατιών» πρέπει να ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Ο Putin παραπλανούσε και όσους ήθελαν να οικοδομήσουν γέφυρες μαζί του.

Στη Μόσχα ο Scholz δήλωσε ότι θα αποτελούσε «πολιτική καταστροφή», εάν η Ρωσία αναγνώριζε τις περιοχές των αυτονομιστών. Σε αυτή την περίπτωση, όλοι θα ήξεραν τι πρέπει να γίνει παρακάτω, ξεκαθάρισε ο Γερμανός πολιτικός. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί παρά να το ελπίζει κανείς. Δεν είναι μόνο το έργο του Nord Stream 2 που θα πρέπει να επανεκτιμηθεί. Η γερμανική Εξωτερική Πολιτική θα πρέπει επιτέλους να αντιμετωπίσει το ερώτημα που απέφευγε επί τόσο καιρό: Πώς μπορεί να επιτύχει κανείς την Ασφάλεια και την Ειρήνη στην Ευρώπη ενάντια στη Ρωσία -ενάντια σε μια Ρωσία της οποίας ο εξουσιαστής ψεύδεται ανοικτά κατά τις συνομιλίες του με άλλους πολιτικούς ηγέτες, παραβιάζει τις συμφωνίες και καταλαμβάνει γειτονικές χώρες επικαλούμενος κυνικές δικαιολογίες;

Και με αυτόν θα πρέπει να συνεχιστούν οι συνομιλίες. Αλλά οι διαπραγματεύσεις με τον Putin θα έχουν πιθανότητες επιτυχίας μόνο όταν θα διεξάγονται από θέση ισχύος. Για να γίνει αυτό, η εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο θα πρέπει να μειωθεί. Η ικανότητα υπεράσπισης της χώρας και της Συμμαχίας θα πρέπει να βελτιωθεί. Πάνω απ’ όλα, όμως, η γερμανική Εξωτερική Πολιτική δεν θα πρέπει πλέον να δίνει στη Μόσχα την εντύπωση ότι είναι ένα μείγμα αφέλειας, ευσεβών πόθων, ρομαντισμού για τη Ρωσία και συμπλεγμάτων ενοχής.