Σύλ Ποντίων Νυρεμβέργης. Χορηγία μεταπτυχιακής εργασίας

Δελτίο τύπου: Η μεταπτυχιακή εργασία της πολιτισμιολόγου Αλεξίας Π. Ιωαννίδου, κατέταξε τον ποντιακό χορό Σέρρα στο ευρετήριο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων.

Η τράπεζα Σβάλμπαρτ.Η Παγκόσμια Τράπεζα Σπόρων Σβάλμπαρντ φροντίζει την περίπτωση που κινδυνεύσουν 
με αφανισμό οι πηγές τροφίμων λόγω πυρηνικών συγκρούσεων ή φυσικών καταστροφών. Βρίσκεται στο νησί Σπίτσβεργκ της Νορβηγίας.

Η Τράπεζα Σβάλμπαρτ προνοεί, προκειμένου να διασφαλίσει την επανάκαμψη της βιοποικιλότητας συγκεντρώνοντας σπόρους από κάθε γνωστό είδος φυτού του πλανήτη.

Εξασφαλίζει δυνητικά τη διαβίωση ή επιβίωση ή αναβίωση ενός ανθρώπινου πολιτισμού 
κατόπιν απευκταίου Αρμαγεδώνα.

Η αναγωγή.

Με όρους αλληγορίας, σαν τέτοιο θησαυροφυλάκιο ας αντιληφθούμε τον ταμιευτήρα 
της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων.

Μια θεσμοποιημένη από τη συντεταγμένη πολιτεία κιβωτό Ρωμιοσύνης. 

Όπου διακριτές στους αιώνες εθιμικές αξίες, συμπεριφορικοί κώδικες, 
καθ` έξιν αυτοαναφορές Ελλήνων, καθημερινές και γιορτινές τους ιδιοτροπίες, 
από ένα Ναξιώτικο έδεσμα μέχρι μία χορευτική έκφραση στη Βλάστη, εξετάζονται 
ως αποκλειστικά συστατικά του γίγνεσθαι, κωδικοποιούνται ως τέτοια του εκφέρεσθαι 
και αποταμιεύονται για τις δύσκολες ώρες.

Αυτές που η αδυσώπητη δαρβινίζουσα νομοτέλεια θα φέρει. 

Σ` όποιον πλανήτη μετοικήσουμε, σ` όποιο εργαστήρι ξαναγεννηθούμε, στην όποια μεταεποχή ξυπνήσουν τα υβρίδιά μας, σ` όποιο νησί ξωκείλουν Πύρρες και Δευκαλίωνες, 
σε κείνο το νησί να ξωκείλει και η Κιβωτός της Ρωμιοσύνης, αυτό να ευχόμαστε...

Ο ταμιευτήρας της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων it is! 

Ισότιμα σεβαστός και σεβάσμιος με τον ταμιευτήρα της πολιτιστικής κληρονομιάς καθενός και συνάμα όλων των λαών του πανανθρώπινου οργανισμού.

Το επίδικο.

Η μεταπτυχιακή εργασία της πολιτισμιολόγου Αλεξίας Ιωαννίδου, τοποθέτησε πρόσφατα το χορό Σέρρα στον ταμιευτήρα της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων.

Το πραγμάτωσε με χίλιες μύριες, κι άλλες τόσες δυσκολίες.

Επιστημονική, αφιλοκερδής, ρομαντική, όμως κακοτράχαλη και ψυχοφθόρα διαδρομή.

Όπως όλες οι επικές άλλωστε.

Ο αποθησαυρισμός του χορού Σέρρα στη άυλη πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων,  μέσα στην κακουχία της μοναξιάς και του παραλογισμού που αντέστη πριν επιτευχθεί, είναι ένας Ηράκλειος άθλος, με happy end που σηκώνει μόνο Κοέλια ανάγνωση.

Τίνι τρόπω

Ο τριετής μαραθώνιος της Αλεξίας και εν μέσω πανδημίας, απαίτησε την υπακοή σ` ένα πλαίσιο αυστηρών προϋποθέσεων. Απαίτησε έρευνα πηγών, διασταύρωση μαρτυριών, συσπείρωση στοιχείων, χρήση ηλεκτρονικών μέσων, σύνθεση υλικού και δυο φορές υποβολή του φακέλου τεκμηρίωσης στην επιτροπή εγκρίσεων, κατόπιν της πρώτης απόρριψης.

Απαίτησε ταξίδια, βιβλιοθήκες, συστάσεις, παρακλήσεις, παραστάσεις, τηλεφωνήματα, τηλεσυσκέψεις, συνεντεύξεις, ίδια έξοδα, πολλά ίδια έξοδα.

Απαίτησε χορογραφία του επιστημονικού λόγου και της συναισθηματικής παρόρμησης. (Σεισμογενής καρσιλαμάς , εύκολα τρως τα μούτρα σου...)

Απαίτησε ιώβεια καρτερικότητα απέναντι στη σχιζοφρενική αμφισβήτηση της λογικής 
και σαδιστική γνωριμία με τις πασίγνωστες τοξικές παθογένειες του κοινού των Ποντίων. Απαίτησε χαλκέντερη αντοχή στη λυσσώδη άρνηση που υπέστη παρασκηνιακά η ευγενής φιλοδοξία της.

*Οι εργατώρες τηλεφωνικών συνδιαλέξεων τιτουλάριων των ποντιακών σωματείων, με θέμα την επιστολική στήριξη ή όχι! του φακέλου της Αλεξίας, ήταν τόσες πολλές και ``περισπούδαστες`` που αν επενδύονταν σε ουσιώδη αγαθοεργία του εκάστοτε σωματείου, θα στοιχειοθετείτο ακατάρριπτο υπαρξιακό άλλοθι του. Για πάντα.

Στα καντάρια και μάτια μας

Με τις μεζούρες της βιωματικής της, που` ναι μπόλικες καθώς ο Πόντος ανακλάται ολόγιομος στις ίριδες της ψυχή της και με ISO βεβαίως καθώς ούσα επιστήμων ενήργησε καταπίνοντας τη βιβλιογραφία, η Ιωαννίδου μέτρησε τα βουνά και τα βρήκε μισοριξιές!

Σας έχω είπε! Και τα είχε...

Ο Σέρρα χορός, ως πολιτισμικό στοιχείο των Ελλήνων του Πόντου, ως οργανικό σπλάχνο της κοσμοαντίληψής τους και αυθόρμητο σκίρτημα της ομοιόστασής τους θρονιάστηκε στα ανεξίτηλα ψηφιακά ευρετήρια της Ρωμιοσύνης! Παρούσας και ίλιαμ μέλλουσας.

Η πρώτη μας ανάγνωση?

Ιαχή DNA? Ανοσοποίησή του? Δικαίωση γενεών? Ιστορική διάσταση? Μήπως πολιτική?

Διάλογος με τους λαούς της Μ. Θάλασσας? Τις εκεί εκδοχές του Πυρρίχιου? Διάλογος 
με τους συνέλληνες? Ψηφίδα διαπολιτισμού? Σήμανση ζώσας παράδοσης? Εφαλτήριο διεπιστημών? Σκυτάλη μέλλοντος? Υποδειγματισμός κάματου? Μήπως Ήθους? Μήπως Ύφους? Μήπως Τρόπου? Υπενθύμηση εναπομείναντος χρέους? Μήπως χρόνου?

Η επόμενη ανάγνωση?

Η επιλογή μιας γυναίκας επιστήμονος, ολομόναχης τανάντι κάθε στερεότυπου.

Η μεθεπόμενη ανάγνωση?

Η Αλεξία σάρκασε την αβελτηρία της πρυτανεύουσας λογικής 
της τιτλολαγνείας πολλών συγκροτήσεων του κοινού των ποντίων, εκεί όπου ο μίσθαρνος αυλισμός άνευ φιλοκαλίας, η σοφιστεία της βασικής σκέψης μετά μαλακίας και αστοιχείωτοι διαδρομιστές ορίζουν την μαρτυρία μας στον παρατηρητή.

Οικτίροντας τους, απαθανάτισε την κληρονομιά και κληροδοσία της Πυρρίχης όρχησης.

Τα παραπάνω ας ζυγιστούν με την επάρκεια και αξιοπιστία των σταθμών του καθενός μας.

Ο Αινείας, οι Σέρπα, το Αραράτ.

Υπάρχουν γέννες που κείρονται άκουσες στο λίκνο τους Σέρπα.

Που τάσσονται ν` ανοίγουν μονοπάτια μόνο του Αραράτ και μόνο σ` αντάρες.

Που οι φανοί τους ορίζουν ατραπούς στα σκοτάδια.

Που κρατούν γινατωμένα τη λαγουδέρα της Αργούς πρόσω στις Θούλες. Τις έσχατες.

Η Αλεξία είναι τέτοια γέννα.

Το σκαρί της καλαφατίστηκε στα λυκαυγή από Δροσουλίτες.

Θαμώνες στο μεζαρλίκι του Μερτινίκ, αλογολάτες στις κλεισούρες της Ζύγανας.

Η ιδεολογική ασκητική της Αλεξίας Ιωαννίδου, είναι αυτή της Αίνειας αχθοφορίας 
των τιμαλφών του γένους, καθώς αγωνιούσα αποδρά από τη δική της φλεγόμενη Τροία, 
που `ναι η δυστοπία της λήθης.

Τhe freelancer outsider.

Με μετρημένους παραστάτες από τους καθ` ύλην ευαγγελιστές του πολιτισμού των Ποντίων, τα ποντιακά σωματεία-τρομάρα μας! και εν μέσω μικρόνοιας, αδιαφορίας, εσκεμμένου εκφοβισμού και αποδοκιμασιών πολλών εξ` ημών!,

η ανυπότακτη Αλεξία, με δημοτική μερίδα στα χωριά Μερτινίκ, Κιουλεπέρτ κυβερνείου Κάρς και Εύζωνους Κιλκίς, κουβάλησε στους ώμους της τους προγονικούς αιώνες 
για λογαριασμό-τι ειρωνεία! και των αποδοκιμαστών της.

Ανώνυμη, εκτός οργανογραμμάτων του κοινού των ποντίων, του δορυφορισμού των συλλόγων, των συμμαχοκαβγάδων παρατάξεων, ομοσπονδιών και παρεΐστικων συμπαρομαρτούντων, η Αλεξία Ιωαννίδου δε μάσησε.

Ικανή διερμηνεία της αυταπάρνησής της, όπως κάθε πιονιέρου αναδίφη των πατρώων, 
ας επιχειρηθεί από την επιστήμη. 

Ζουν άραγε στο σήμερα ατενίζοντας ανεδαφικά οράματα ή μετακόμισαν μόνιμα 
σ` αυτά και δρασκελούν προσωρινά και μόνο για προμήθειες στο σήμερα? Άδηλον.

Το δικό μας χρέος? Ή βάζουμε πλάτη ή κάνουμε τόπο στον ιερό τους οίστρο.

Και στην ιαχή του θριάμβου, που `ναι προνόμιο μόνο του θριαμβευτή του, 
οφείλουμε σιγόντα συγγνώμες, κι αυτές ψιθυριστά.

Που εν προκειμένω, εμετρήθημεν, εζυγίσθημεν και ευρέθημεν ατελώς σοβαροί 
και εντελώς ευτράπελοι.

Μία συγγνώμη έστω

Συγγνώμη Αλεξία που δε συνυπογράψαμε συναινετικά την αίτησή σου για το χορό Σέρρα, ομοθυμαδόν και με ομοβροντία, τα κατά δήλωσή μας χίλια τόσα σωματεία πολιτισμού του Πόντου στη γη.

Διότι δικές μας δουλειές έπρεπε να `ναι τούτες.

Καταστατική μας ερμηνεία έπρεπε να `ναι ο ενεργός πολιτισμός, η συμπόρευση με τους καιρούς και την κοινωνία, η πολιτική έκφραση, ο καλλιεργημένος δημόσιος λόγος, 
ο τόπος στους άξιους, στους εμπνευσμένους του ήθους, στους εμπνευστές του κάλους. Καταστατική μας πρακτική έπρεπε να `ναι οι απελεύθερες αργατίες, η διάσωση των αρχείων, η έργω παράσταση της συγγραφής, η χρηματοδότηση της βιβλιογραφίας, η πρωτοπορία των τεχνολογικών μέσων, τα έντιμα προσκλητήρια των άριστων, οι χειραψίες ευθυκρισίας με τους ικανότερους, οι ακαδημαϊκές υποτροφίες, η χορηγία του επιστημονικού έργου και η έμπρακτη υποστήριξη των αθλητών του...

ΣΠΝ και Αλεξία.

Ο Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης, με ρεφενέ της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, επιχορήγησε την προσπάθεια της Αλεξίας, στον προγραμματισμό του 2021.

Μη φανταστείτε. Ίσα για τις βεζίνες της.

Ίσα να γυρέψουμε δίκιο υπόμνησης του σωματείου μας στην αειθαλή της δεσποσύνη.

Ίσα για ν` αγοράσουμε δίκιο έγκλησης εκείνων των ``αδελφών`` σωματείων, που αρνήθηκαν να υποστηρίξουν το αίτημα της Αλεξίας Ιωαννίδου.

Πρόσωπα-συντονιστές συλλόγων Ποντίων σε Ελλάδα και Ευρώπη, ΔΕ στήριξαν το αίτημα για τη συμπερίληψη του χορού Σέρρα στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά της Ρωμιοσύνης.

Πρόσωπα-συντονιστές συλλόγων Ποντίων σε Ελλάδα και Ευρώπη, αρνήθηκαν 
την αναγραφή του χορού Σέρρα στις δέλτους του μέλλοντος.

Πρόσωπα-συντονιστές συλλόγων Ποντίων σε Ελλάδα και Ευρώπη καταδολίευσαν 
την ανάδειξη του προγονικού DNA.

Πρόσωπα-συντονιστές συλλόγων Ποντίων σε Ελλάδα και Ευρώπη ασέλγησαν στη Μνήμη, υπονομεύοντας την προσπάθεια της Αλεξίας Ιωαννίδου.

Πρόσωπα-συντονιστές συλλόγων Ποντίων σε Ελλάδα και Ευρώπη εκμαύλισαν 
τις καταστατικές τους δεσμεύσεις.

Σχιζοφρενικό, πλήν αληθές. Λοβοτομημένης συλλογιστικής, πλήν δυστυχώς αναμενόμενης!

*Αρνούμαστε να δεχτούμε πως τα μέλη των εν λόγω σωματείων ενημερώνονται και συναινούν 
στην επιλογή των συντονιστών τους για ποδοσφαιροποίηση του διαλόγου με τα ιστορικά προτάγματα.

Αρνούμαστε να δεχτούμε πως ρωτήθηκαν για το επίδικο και συμφώνησαν σ` αυτή τη χυδαιότητα.

Αρνούμαστε να δεχτούμε πως έχουν γνώση για τον στιγματισμό και την αυτοακύρωση των σωματείων τους ως πολιτισμικών του ποντιακού ελληνισμού.

Τι έχουν τ` έρ`μα και ψοφάνε?

Διότι σε πλείστες συλλογικότητες του κοινού των Ποντίων, συντονισμό συντονίζουν ναρκισσευόμενα στελέχη, θρεφτάρια ίντριγκας, με εκκωφαντική απουσία πολιτικής νοημοσύνης.

Διότι από έναν συγχυσμένο εγκέφαλο, facebook´s junkie, πατόζα που αλέθει φορτία ποδοσφαιρικού οπαδισμού, συμπλέγματα ανωκατωτερότητας, ακατέργαστης ελληνοσύνης και ημιμαθούς ποντιοσύνης, θα εκβάλλονται συνεπέστατα, επουσιώδη προϊόντα, αρχοθηρία, αήθεια, στενομυαλιά,``κατσίκα του γείτονα`` και πομπώδης λαϊκισμός.

Πως θα σταθούμε στις Αλεξίες του κόσμου, όταν στα κοινά μας κράτος έχουν οι απολιτίκ υποκουλτούρες, οι επιφατικές πρακτικές και ο λειτουργικός αναλφαβητισμός?

Πως θα πείσουμε τα παιδιά μας να πιάσουν με ευθυκρισία το μυστρί της δημιουργίας, 
όταν ανεγκέφαλες συμπεριφορές στα σωματεία μας, μακελάρισες της αξιοπρέπειας, μπαζεβουζούκοι της μισαλλοδοξίας και έρμαια προσωπικών παθών, αγαλλιάζουν ως Νέρωνες με την προοπτική δολιοφθοράς κάθε οικοδομήματος πολιτισμού, κάθε κατορθώματος παιδείας, κάθε πρωταθλητισμού δημιουργικότητας?

Πως θα δείξουμε δρόμους στους επόμενους, όταν προβεβλημένα συλλείτουργα των Ποντίων αντί οραματισμού για σοδειά επιστημονικού έργου και παραδειγματισμού ενάρετης συμπεριφοράς, όζουν την αποφορά της βερμπαλιστικής ρητορικής, του κενόδοξου παραγοντισμού, της εμπάθειας και της ιδεοληψίας των ψωνισμένων?

Ποιοί αγαθοί νόες θα συνδράμουν στις οφειλόμενες πολιτικές μας υποχρεώσεις, όταν σε πλείστες κολλεκτίβες μας που βρίθουν πάρεργων ως άλλοθι, ένσημα κολλάνε κενόσοφοι ιεροεξεταστές, κοινωνιοπαθείς κρυπτοσεξιστές και κυνηγοί μαγισσών, μάλιστα εν αγνοία των μελών και των ΓΣ τους ;

Ποιά φέρελπις νεολαία θα ζυγώσει την κρίσιμη μάζα των οργανισμών μας, όταν σ` αυτή έχουν ρεζερβέ η σπουδαιοφάνεια, στασίδι η μωρία και μικρόφωνο τ` άδεια πουκάμισα?

Ποιός σώφρων ξένος θα καταδεχτεί τους πολλούς συλλόγους μας με τα σφραγισμένα παράθυρα, τη μυρουδιά κλεισούρας, το αδέξιο καλωσόρισες, το ανέραστο καθίστε, το δογματικό ορίστε, την αναχρονιστική διακόσμηση, τ` άπλυτα σερβίτσια, τους μουχλιασμένους καναπέδες, τους περιφρονημένους (από επιλογή) γείτονες, τους άγνωστους (από επιλογή) συγγενείς και τα σύνδρομα μαντάμ Σουσούς των νοικοκυραίων του?

Ποιός τρίτος θα μας πάρει στα σοβαρά, όταν καύσιμα συλλογικοτήτων μας είναι 
η εχθροπάθεια, η προχειρότητα, η ακρισία, το ``πόντιος κ` έναν ομμάτ` ``, ο οπαδισμός, ο αυτοσκοπός του ψυχαγωγικού ευδαιμονισμού και η κουφόνοια?

Σε ποιά ευκαιρία θα σημανθεί εγερτήριο μελών των σωματείων μας, όταν ασύγγνωστα ανεπίγνωστοι και ανόητοι τελάληδες ανέλαβαν ηγεσίες και εκπροσωπήσεις?

Σε ποιά σύγχρονη γλώσσα θα κουβεντιάσουμε για τη λαχτάρα του καινούριου, της προόδου, της επανάστασης, της προσμονής Nouvelle Vague και της εκδίκησης τ` ονείρου, όταν στους συλλόγους μας τ` αλφαβητάρια επιλέγουν κονκλάβια σπουδαρχίδων?

Πως θα σταθούμε στις Αλεξίες του κόσμου? 

ΣΠΝ e.V Cardinal Bessario Nürnberg

PS

οι πομπές μας

Την τελευταία μας παράγραφο, είπαμε να την αφαιρέσουμε στην περίπτωση που απευθυνθούμε στους ευρύτερα δημόσιους ιστότοπους και ηλεκτρονικές εφημερίδες.

Είπαμε τα ξεφτιλίκια μας να παραμείνουν εν οίκω. 

Το μετανιώσαμε. Θα το ρισκάρουμε και θα κοινοποιήσουμε όπου μπορούμε.

Άλλωστε ποιοί θα πιστέψουν πως εκπρόσωποι σωματείων Ποντίων, αναίσχυντα, αρνήθηκαν να συναινέσουν στο αίτημα της Αλεξίας με το αρρωστημένο επιχείρημα πως το υπογράφουν αντίπαλοι σύλλογοι, αντίπαλες ομοσπονδίες και πρόσωπα οπαδοί αντίπαλης ποδοσφαιρικής ΑΕ?

Πόσο φαρισαϊκό σουργελίκι είναι να διαπιστώνει ο παρατηρητής, σωματεία Ποντίων να συνθηματολογούν για ομονοενότητες, διεθνείς αναγνωρίσεις, σχολικές ύλες, αδικημένο ποντιακό ελληνισμό, περήφανους χορούς, ημέρες Μνήμης και ζηλευτές παραδόσεις ενώ ταυτόχρονα οι εκπρόσωποί τους να υπονομεύουν παρασκηνιακά το αίτημα για τη συμπερίληψη του χορού Σέρρα στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά της Ρωμιοσύνης?

Χωρίς δημόσιο και επιστημονικό αντεπιχείρημα.

Χωρίς έστω απαλλακτικό ψυχίατρου.

Με τη δικαιολογία πως το αίτημα υποστηρίζεται από αντίπαλη (!) ομοσπονδία, αντίπαλους (!) συλλόγους, αντίπαλα (!) πρόσωπα και αντίπαλες (!) ΠΑΕ?

Ω! της υποκρισίας, Ω! της βλακείας. Ω! της αηδίας.

Τα υπαρξιακά μας

Γιατί η φαλκίδευση του πολιτισμού, αντί ιδιωνύμου στο εθιμικό δίκαιο των συγκροτήσεών μας, να επέχει θέση ηδονιστικής φιλολογίας κoμμωτηρίου και κανονιστική ατζέντα του?

Γιατί η λογική, η αρετή, η αισθητική, το ήθος, η χρηστότητα και η επιστήμονική σκέψη κατασπαράσσονται από εμπαθοδιψείς συμπεριφορές ενδημικές στις συλλογομοσπονδίες μας?

Γιατί η πνευματική ένδεια, ο αμοραλισμός και ο νοσηρός παραγοντισμός κατισχύουν σε πλείστα των κοινών μας?

Που είναι ο πάτος της παρακμής τελικά? Γιατί ν` αξίζουν μέλλον τα κοινά μας?

Ποιός ο βαθμός συνενοχής της σιωπής των υγιών συγκροτήσεών μας?

Ποιός ο βαθμός συνενοχής της σιωπής του ακαδημαϊκού μας επώνυμου λόγου?

Ποιός ο βαθμός συνενοχής της σιωπής των ποντίων καλλιτεχνών?

Ποιός ο βαθμός συνενοχής της σιωπής του ειδικού τύπου της κοινότητάς μας?

Ήταν άραγε ποτέ τα σωματεία μας πολιτικοί ευκαρυώτες της κοινωνίας?

Μήπως είμαστε καιρούς τώρα νεκροί, πολύ πριν το βολικό πρόσχημα covid, κ` αρνούμασταν την πραγματικότητα μακιγιάροντας με πολύχρωμα ευχολόγια την πελίδνωση και ραντίζοντας μ` αρωματικούς ρομαντισμούς την αποφορά μας?

Για την τιμή των όπλων

Στη Μνήμη των πυρριχιστών της πρώτης προσφυγικής γενιάς, καλούμε κάθε συλλογικότητά μας σε αργατία μελών προκειμένου ν` ανασυρθούν από τη λησμονιά οικογενειακά βίντεο και φωτογραφίες παρελθόντος με απαθανατισμένους πρωτοπρόσφυγες σερρατζήδες, αν κατ` ευχήν υπάρχει τέτοιο υλικό.

Κατόπιν δε, να παράξουμε διαλόγους εντυπώσεων των νεότερων μελών, των επιχώριων σχολικών μονάδων και του εκπαιδευτικού τους προσωπικού.

Μια ημερίδα ενημέρωσης δηλαδή, για το θεσμό της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, ένα μπιζάρισμα στον άθλο της Αλεξίας Ιωαννίδου.

Της Αλεξίας Πέτρου Ιωαννίδου, η οποία, νταηλίκι έβαλε τον Σέρρα μας χορό στο ευρετήριο της άυλης πολιτιστικής κληρονομίας των Ελλήνων.