Ευρωκρίση: Τι αναφέρει στην αυτοβιογραφία ο θανών Wolfgang Schäuble

«Σε εξάρτηση»

«Κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης διακυβεύτηκε το κοινό νόμισμα όπως επίσης και η ζωή του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών. Στην αυτοβιογραφία του περιγράφει ο θανών Wolfgang Schäuble πώς αγωνίστηκε για την Ευρώπη και πώς η Καγκελάριος τον σταμάτησε».

Στην κυριακάτικη έκδοση της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FASZ) παρατίθενται αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του πρώην Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Wolfgang Schäuble, όπου αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι λίγο πριν ο ίδιος ταξιδέψει στις Βρυξέλλες προκειμένου, όπως είχε απαφασιστεί και στην Ομοσπονδιακή Βουλή, να ‘αποχαιρετίσει’ το Eurogroup το πακέτο βοήθειας ύψους 110 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα, έλαβε τηλεφώνημα από την τότε Καγκελάριο, Angela Merkel, η οποία τον ενημέρωσε ότι κυριαρχεί η ανησυχία πως η ελληνική κρίση θα μπορούσε να εξαπλωθεί και στον υπόλοιπο ευρωχώρο, με όλες τις πλευρές, ακόμα και τους Κινέζους, να την πιέζουν λέγοντας ότι η έως τότε παρασχεθείσα οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα δεν επαρκεί και ότι πια δεν επρόκειτο μόνο για τη διάσωσή της, αλλά για τη σταθερότητα του ευρώ, ενώ ταυτόχρονα διαφαινόταν κίνδυνος για τις διεθνείς αγορές και την παγκόσμια οικονομία. 

Και ενώ, όπως ο ίδιος περιγράφει, αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας, οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν του επέτρεπαν να λείψει από τα καθήκοντά του, ενώ τονίζει ότι η εικόνα του ‘σκληρού’ που του καταλογίστηκε κατά τη διάρκεια των ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων δεν τον ενόχλησε, στον βαθμό που αγωνιζόταν για το μέλλον της Ευρώπης, καθώς δεν διακυβεύονταν μόνο το μέλλον της Ελλάδας, αλλά ολόκληρου του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Επίσης, όπως καταγράφει, απορεί εν τέλει με την δημόσια εικόνα που απέκτησε, καθώς, εν συγκρίσει με την τότε Καγκελάριο, ήταν εκείνος που αρχικά δεν εξέφρασε καμία αμφιβολία ως προς την παροχή βοήθειας προς την Ελλάδα, θέλοντας να υποστηρίξει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ενώ εκφράζει και τη δυσαρέσκεια του ως προς την ελλιπή, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, στήριξη πολιτικών επιλογών του από την τότε Καγκελάριο. 

Στη συνέχεια της αυτοβιογραφίας του ο Schäuble εκφράζει τον σεβασμό του για τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες προέβησαν οι τότε εναλλασσόμενες ελληνικές κυβερνήσεις, ενώ για την Ελληνική Κυβέρνηση που σχηματίστηκε το 2015 αναφέρει ότι η πρώτη εμφάνιση του τότε Έλληνα Υπουργού Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, στο Eurogroup, υπήρξε καταστροφική για τη μετέπειτα συνεργασία, καθώς ο τρόπος που προσέγγιζε μία τόσο κρίσιμη κατάσταση στον ίδιο έμοιαζε ‘γελοία’ και ‘μη σοβαρή’, ενώ ακολούθησε η ανακοίνωση του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος. Όπως εξιστορεί, μία εβδομάδα μετά την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, είχε οριστεί συνεδρίαση των αρχηγών κρατών του Eurogroup, ως εκ τούτου λίγο πριν πραγματοποιήθηκε συνάντηση στην οποία συμμετείχε ο ίδιος, η Angela Merkel, ο Peter Altmeier, ο Sigmar Gabriel και ο Frank-Walter Steinmeier, με τον ίδιο να υπεραμύνεται ενός time-out της Ελλάδας από την ευρωζώνη, καθώς θεωρούσε ότι πια δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλη λύση. Όπως υπογραμμίζει, έκπληκτος παρατήρησε ότι ο Gabriel συμφωνούσε, ενώ ο Steinmeier παρέμενε σιωπηλός. Από την άλλη πλευρά υπήρχε έντονη διαφωνία με την Καγκελάριο, η οποία ήθελε να ακολουθήσει κοινή γραμμή με τον τότε Γάλλο Πρόεδρο,  François Hollande, ωστόσο στο τέλος της συνάντησης δεν υπήρξε ξεκάθαρη απόφαση για το εάν θα συζητηθεί ή όχι στο Εurogroup το time-out για την Ελλάδα.

Για τη δραματική Συνάντηση Κορυφής που ακολούθησε σχολιάζει ότι συνήθη τακτική της Μerkel αποτελούσε η επίτευξη συμφωνίας μέσω της κόπωσης, ενώ υπογραμμίζει ότι στο τέλος ο Αλέξης Τσίπρας συναίνεσε σε όρους τους οποίους προηγουμένως είχε αποκλείσει κατηγορηματικά, με τη Γερμανίδα Καγκελάριο να θεωρεί ότι είχε διασώσει τόσο την Ευρώπη, όσο και τη Γαλλογερμανική συμμαχία. 

Τέλος, ως προς τις διαφωνίες που είχε με την Καγκελάριο σε ό,τι αφορά την ελληνική κρίση χρέους, σημειώνει ότι έχουν ειπωθεί πολλά, επισημαίνοντας πως η ίδια η Merkel του είχε ζητήσει να μην παραιτηθεί, σημειώνοντας ότι κατά την κορύφωση της κρίσης δεν τοποθετήθηκε δημοσίως κατά της άποψης της, ενώ τόσο ο ίδιος όσο και η Καγκελάριος κατά τη διάρκεια της τεταμένης αυτής περιόδου κινήθηκαν στα όρια του ανεκτού.