«Οι υποστηρικτές της αυστηρής μεταναστευτικής πολιτικής στην Ευρώπη ήταν για καιρό στο περιθώριο –σήμερα όμως καθορίζουν την πορεία. Ποιο το μέλλον της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου, όταν όλο και περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ την παρακάμπτουν; Μια επισκόπηση των κρίσιμων σημείων – και του ρόλου της Γερμανίας».
Όπως αναφέρουν οι Diana Pieper και Lara Jäkel στο εν λόγω δημοσίευμα, η ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου βρίσκεται σε βαθιά κρίση και αναδιάταξη, σχεδόν δέκα χρόνια μετά τη διάσπαση της ΕΕ λόγω της προσφυγικής κρίσης του 2015. Τότε, όπως σημειώνουν οι αρθρογράφοι, η Angela Merkel διαμόρφωσε την πορεία της Γερμανίας με το σύνθημα «θα τα καταφέρουμε», όμως η προσπάθεια για κοινή κατανομή προσφύγων απέτυχε λόγω της αντίστασης κυρίως των ανατολικών χωρών. Σήμερα, επισημαίνεται στο δημοσίευμα, κράτη με σκληρή στάση στο μεταναστευτικό, όπως η Δανία, η Ιταλία, η Πολωνία και πλέον και η Γερμανία υπό τον Καγκελάριο Friedrich Merz, καθορίζουν την πορεία της πολιτικής ασύλου. Στο επίκεντρο βρίσκεται η αυστηροποίηση των συνθηκών υποδοχής, η ενίσχυση των ελέγχων και οι απελάσεις.
Κατά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, το θέμα της μετανάστευσης βρισκόταν επίσης ψηλά στην ατζέντα, ενώ η Ευρώπη έρχεται αντιμέτωπη με ζητήματα όπως τα κάτωθι:
1. Συνθήκες υποδοχής αιτούντων άσυλο
Οι χώρες πλέον ανταγωνίζονται για τους πιο αυστηρούς κανόνες, με περικοπές παροχών, περιορισμούς στην οικογενειακή επανένωση και αλλαγές στο καθεστώς παραμονής. Κάποιες χώρες φτάνουν στο σημείο να καταργούν σχεδόν κάθε παροχή για απορριφθέντες αιτούντες άσυλο.
2. Νομικά κωλύματα
Το σύστημα του Δουβλίνου δημιουργεί πίεση στα κράτη των εξωτερικών συνόρων και ενισχύει τη «δευτερογενή μετανάστευση». Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και η Σύμβαση της Γενεύης προστατεύουν το δικαίωμα στο άσυλο, περιορίζοντας τις επιλογές των κυβερνήσεων.
3. Έλεγχοι στα σύνορα και απαγόρευση εισόδου
Πολλές χώρες επανέφεραν συνοριακούς ελέγχους, ακόμη και εντός της Ζώνης Schengen, και προχωρούν σε απαγόρευση εισόδου αιτούντων άσυλο, παρά τις νομικές ενστάσεις. Η Γερμανία, η Πολωνία και η Φινλανδία επικαλούνται λόγους ασφαλείας και πίεση από τρίτες χώρες όπως η Λευκορωσία και η Ρωσία.
4. Απελάσεις απορριφθέντων αιτούντων άσυλο
Μόνο 20% των απορριφθέντων εγκαταλείπουν πραγματικά την ΕΕ, ενώ πολλά κράτη βασίζονται σε διμερείς συμφωνίες επιστροφής. Η ΕΕ ακολουθεί πλέον το εν λόγω παράδειγμα, αναζητώντας παρόμοιες συμφωνίες.
5. Διεκπεραίωση ασύλου σε τρίτες χώρες
Η Ιταλία συμφώνησε με την Αλβανία να υποδέχεται αιτούντες άσυλο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εξέτασης αιτήσεων ασύλου. Παρόμοιες ιδέες εξετάζουν και η Γερμανία και η Σουηδία, αν και υπάρχουν σοβαρά νομικά εμπόδια. Το μοντέλο αυτό θεωρείται πολιτικά συμβολικό, αλλά πρακτικά περίπλοκο.
Πηγή: DIE WELT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.