Süddeutsche Zeitung: Η ανατροπή στο γαλλικό κομματικό σύστημα, η οποία διαφάνηκε πριν από πέντε χρόνια, μοιάζει πλέον να έχει ολοκληρωθεί. Ένας Γάλλος σχολιαστής παρομοίασε τα παλιά κόμματα με δύο αποκεφαλισμένες πάπιες που συνεχίζουν να περπατούν λίγο ακόμα μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι είναι νεκρές.
Αντί για δύο ανταγωνιστικές δυνάμεις, που και οι δύο υπερασπίζονταν τις παραδοσιακές αξίες της Δημοκρατίας, υπάρχουν τώρα τρεις, δύο από τις οποίες θέλουν μια ριζικά διαφορετική Γαλλία. Στα δεξιά είναι οι εθνικιστές, μερικοί από τους οποίους είναι ανοιχτά ρατσιστές, υπό την ηγεσία της Marine Le Pen. Στα αριστερά είναι οι εξίσου εθνικιστές, εξαιρετικά επικριτικοί προς την Ευρώπη και τη Γερμανία αντικαπιταλιστές, με επικεφαλής τον Jean-Luc Mélenchon, ο οποίος έλαβε την Κυριακή το ισχυρό ποσοστό του 22%. Στη μέση, οι υποστηρικτές του Προέδρου Emmanuel Macron παλεύουν για να διατηρήσουν μια Γαλλία ευρωπαϊκή, πλουραλιστική και ανθρωπιστική.
Το πρόβλημα είναι ότι οι ριζοσπάστες πιέζουν ολοένα και περισσότερο το Κέντρο. Βοηθά το γεγονός ότι πολλοί Γάλλοι βλέπουν τη χώρα τους σε παρακμή και θεωρούν εαυτούς θύματά της. Κατηγορούν τις «ελίτ» στο Παρίσι, την παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ με την αρχή του ελεύθερου, διασυνοριακού ανταγωνισμού. Οι κρίσεις των τελευταίων ετών –δημόσιο χρέος, πρόσφυγες, κορωνοϊός, πόλεμος στην Ουκρανία- αυξάνουν τον φόβο τους για κοινωνική παρακμή.
Ταυτόχρονα, οι Γάλλοι περιμένουν περισσότερο απ’ ό,τι άλλα έθνη από το κράτος τους να τους φροντίζει και να τους προστατεύει. Καθώς είναι ολοένα και λιγότερο ικανό να το κάνει αυτό στο οικονομικό πεδίο, πολλοί καταφεύγουν στις ακραίες δυνάμεις που υπόσχονται αυτή την προστασία στη νοσταλγική θαλπωρή ενός κυρίαρχου έθνους. Οι Le Pen και Mélenchon δεν λένε κουβέντα για το γεγονός ότι ακόμη και τα «μεγάλα» ευρωπαϊκά έθνη, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, είναι πολύ μικρά σε παγκόσμια κλίμακα για να εγγυηθούν από μόνα τους τέτοια προστασία. Και παραλείπουν να αναφέρουν ότι ιστορικά ο εθνικισμός έχει οδηγήσει συχνά στο αντίθετο της ασφάλειας, δηλαδή στον πόλεμο. Ο Φρανσουά Μιτεράν είχε ήδη προειδοποιήσει: «Le nationalisme, c’ est la guerre!».
Εθνικισμός σημαίνει πόλεμος: Ο Emmanuel Macron υποστηρίζει αυτή την άποψη. Αποτελεί ερωτηματικό το κατά πόσον αυτό θα είναι αρκετό. Διότι ο πρόεδρος δεν κατάφερε να αντικαταστήσει τα συντηρητικά και σοσιαλιστικά κόμματα, τα οποία είναι κατά τη θετική έννοια κόμματα που τροφοδοτούσαν το κράτος, με μια νέα δομή. Το δικό του κίνημα «La République en marche» εξακολουθεί να διαθέτει αδύναμες ρίζες και φαίνεται αποστειρωμένο και τεχνητό. Και ο ίδιος ο Πρόεδρος, παρά τις αξιοσημείωτες επιτυχίες του στην πολιτική αντιμετώπισης των κρίσεων, την Ευρωπαϊκή και Οικονομική πολιτική, φαίνεται σε πολλούς Γάλλους ως απόμακρος και απρόσιτος. Ο Macron πιθανότατα θα έχει τώρα άλλα πέντε χρόνια στη διάθεσή του για να διορθώσει αυτές τις αδυναμίες. Θα ήταν πολύ καλό για όλη την Ευρώπη, αν θα μπορούσε να το καταφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.