WOODSTOCK 1969: H συναυλία των 500.000

Τιυ Μηνά Ταυλαρίδη 

Ένα χρόνο μετά τον γαλλικό Μάη, την άνοιξη της Πράγας και τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Μπομπ Κένεντι, οι αντιπολεμικές και αντιρατσιστικές διαδηλώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες διακόπτονταν συχνά από την επέμβαση της αστυνομίας. 

Foto onedio.com

Η πολιτική διεκδίκηση, η ελευθερία της ποπ αρτ και η σεξουαλική επανάσταση καθρεφτίζονταν στο πιο ευφάνταστο, εκρηκτικό ροκ που δοκίμαζε νέες φόρμες. Και στις 15 με 18 του Αυγούστου το 1969 έχουμε το Woodstock. Στις μέρες αυτές περίπου 500.000 άτομα κατέκλυσαν το κτήμα του Μαξ Γιασγκούρ στο Μπέθελ της Νέας Υόρκης, όπου πραγματοποιήθηκε το φεστιβάλ του Γούντστοκ.

Μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως ο Τζίμι Χέντριξ, η Τζάνις Τζόπλιν, ο Κάρλος Σαντάνα, οι Jefferson Airplane, οι Grateful Dead, οι Band, οι Crosby, Still, Nash&Young κ.ά. έδωσαν το παρόν στο πιο διάσημο φεστιβάλ στην ιστορία της ροκ μουσικής.

Θεωρείται ευρέως ως μία σημαντική στιγμή στη μουσική ιστορία, καθώς και καθοριστικό σημείο για τη γενιά της αντικουλτούρας της δεκαετίας του 1960.

Οι ιδέες που προέβαλλε το Φεστιβάλ Γούντστοκ ήταν υπέρ της ειρήνης, της αγάπης, της ελεύθερης χρήσης ναρκωτικών και του ελεύθερου έρωτα και κατά του πολέμου (κυρίως αυτού του Βιετνάμ) και του ρατσισμού. Το Γούντστοκ ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μία εκπληκτικά επιτυχημένη μουσική συναυλία, ήταν η άλλη ζωή, ο χαμένος παράδεισος μιας ολόκληρης γενιάς. 

Το Woodstock αποτέλεσε ιδανικό τόπο εκδήλωσης του γενικευμένου κοινωνικού αναβρασμού από την αμερικανική νεολαία, που διακήρυττε έναν νέο τρόπο ζωής, γεμάτο αγάπη και μακριά από προσωπικά συμφέροντα.

Για τους 500.000 ανθρώπους που είχαν αυτή τη μοναδική εμπειρία και για τα εκατοντάδες εκατομμύρια των νέων σ' όλο τον κόσμο που αγκάλιασαν τη μυθολογία της, το Γούντστοκ ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μία μουσική πανδαισία. Ήταν η δική τους "Πολιτεία του Ήλιου", η δική τους "Ουτοπία", μία πόλη όπου κυριάρχησε όχι το χρήμα αλλά η κοινοκτημοσύνη, όχι ο ανταγωνισμός αλλά η αλληλεγγύη, όχι η βία αλλά η ειρήνη, όχι ο κομφορμισμός αλλά η ελευθερία -η φευγαλέα "Ιθάκη" μιας ανήσυχης γενιάς. Ένα όνειρο πολύ όμορφο για να γίνει αληθινό, αλλά και πολύ συναρπαστικό για να ξεχαστεί εύκολα.