Welt: «Τώρα σχηματίζεται συμμαχία για το μεταναστευτικό εναντίον της Γερμανίας»

«Μετά την άνοδο του AfD η κυβέρνηση συνασπισμού επιθυμεί να αναλάβει δράση στο μεταναστευτικό ζήτημα και αρχικά να αυστηροποιήσει τους συνοριακούς ελέγχους. Γειτονικά κράτη όπως η Αυστρία και η Πολωνία, έχουν τρομοκρατηθεί, ακόμη και η μακρινή Ελλάδα θεωρεί ότι η Γερμανία εφαρμόζει ξαφνικά δύο μέτρα και δύο σταθμά.»

Άρθρο των Carolina Drüten και Philipp Fritz εστιάζει στις αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης σε συνέχεια της αυστηροποίησης των συνοριακών ελέγχων στη Γερμανία. Όπως επισημαίνεται, στους ελληνικούς κυβερνητικούς κύκλους αυξάνονται οι φωνές εκείνων που ισχυρίζονται ότι η Γερμανία με την ανωτέρω απόφαση παραβίασε τους κανόνες της Συνθήκης του Μάαστριχτ, υπενθυμίζοντας ότι, κατά την περίοδο της δημοσιονομικής κρίσης η Αθήνα, ως συνέπεια υπέρβασης του δημοσιονομικού ελλείμματος που όριζε η ως άνω Συνθήκη, αναγκάστηκε να εφαρμόσει σκληρά μέτρα λιτότητας, σε αντίθεση με το Βερολίνο που δεν φοβάται τις συνέπειες. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με την ελληνική πλευρά, η Γερμανία εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά και, όπως σχολιάζουν οι αρθρογράφοι, ενώ αυστηροποιεί τη μεταναστευτική της πολιτική, το εν λόγω ζήτημα μεταφέρεται και στην πολιτική ατζέντα άλλων χωρών, όπως την Ελλάδα, την Αυστρία και την Πολωνία, οι οποίες διαμορφώνουν τη δική τους αντίσταση ενάντια στη Γερμανία. 

Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στις δηλώσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος τόνισε πως απάντηση στη μεταναστευτική κρίση δεν μπορεί να είναι ‘το πέταγμα της μπάλας’ στις χώρες που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, φοβούμενος ότι, εάν η Γερμανία κλείσει τα σύνορά της, θα πρέπει να σηκώσουν το βάρος οι προαναφερθείσες χώρες. Επίσης, παρατίθεται το περιεχόμενο ανάρτησης του πρώην Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Νότη Μηταράκη, σε πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης ο οποίος χαρακτήρισε ‘υποκριτικό’ εκ μέρους της Γερμανίας το να επικρίνει συστηματικά την Ελλάδα για την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων και την αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης και στη συνέχεια να πράττει κατά τον ίδιο τρόπο.

Ωστόσο, όπως επισημαίνουν οι αρθρογράφοι, η ελληνική οπτική γωνία σε ό,τι αφορά την προσέγγιση της Γερμανίας στο μεταναστευτικό ζήτημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με μια πρώτη ματιά αντιφατική, καθώς, παρά τη σκληρή κριτική, η Αθήνα χαιρετίζει το γεγονός ότι η Γερμανία προσπαθεί να ‘λειτουργήσει λιγότερο ως μαγνήτης’, όπως είχε δηλώσει ο επίσης πρώην Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δημήτρης Καιρίδης, στην εφημερίδα Welt. Όμως όχι, υπογραμμίζουν Drüten και Fritz, εις βάρος της Ελλάδας, και όχι συζητώντας στο Βερολίνο την εφαρμογή των ίδιων μεθόδων για τις οποίες ασκείται αρνητική κριτική στην Ελλάδα, αναφέροντας επιπροσθέτως σχετικές δηλώσεις της Γερμανίδας Υπουργού Εξωτερικών, Annalena Baerbock, η οποία είχε πει κατά τη διάρκεια επίσκεψής της στην Αθήνα προ διετίας ότι, δεν θα πρέπει κανείς να ‘κάνει τα στραβά μάτια’ αναφορικά με τα λεγόμενα pushbacks, ειδάλλως κινδυνεύουν να χαθούν οι αξίες στη Μεσόγειο.

Στο εν θέματι άρθρο γίνεται επίσης αναφορά σε πρόσωπο το οποίο πρόσκειται σε ελληνικούς κυβερνητικούς κύκλους και δεν επιθυμεί να φανερώσει την ταυτότητά του, και το οποίο δήλωσε στην εφημερίδα Welt ότι η Ελλάδα κατηγορείται τόσο για την απώθηση μεταναστών, όσο και όταν επιτρέπει την είσοδό τους, προσθέτοντας ότι πρέπει να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή απόφαση ως προς το εν λόγω ζήτημα, ενώ κατηγορεί την ΕΕ για υποκρισία, καθώς ισχυρίζεται ότι οι κανόνες δεν ισχύουν για όλους.

Έμφαση δίδεται και στις συζητήσεις που διεξάγει ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, με ‘ομοϊδεάτες’ Ευρωπαίους αρχηγούς κυβερνήσεων, ανάμεσά τους και ο Αυστριακός Καγκελάριος, Karl Nehammer, θέτοντας στο επίκεντρο τον φράχτη στα σύνορα με την Τουρκία, για την κατασκευή του οποίου, όπως τονίζεται, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει μέχρι στιγμής αρνηθεί την παροχή οποιασδήποτε χρηματοδότησης, στάση που επικρίνεται τόσο από την ελληνική όσο και από την αυστριακή κυβέρνηση. Σύμμαχό του θεωρεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βάσει του δημοσιεύματος, και τον Πολωνό Πρωθυπουργό, Donald Tusk, ο οποίος χαρακτηρίζεται στην παρούσα φάση ως ένας εκ των ισχυρών κορυφαίων πολιτικών της Ευρώπης, που θα μπορούσε να συμβάλλει στην περαιτέρω αύξηση της κριτικής για τη γερμανική μεταναστευτική πολιτική.